Een waargebeurd verhaal over zes GRS soldaten, ingehuurd door de CIA onder leiding van Bob (David Costabile), die tegenover een enorme overmacht kwamen te staan in Benghazi, Libië en weigerden zich over te geven. Op 11 september 2012 werd het US State Department Special Mission Compound in Benghazi aangevallen door terroristen en vocht het zestal dertien uur lang om de veiligheid van de Amerikaanse ambassadeur en burgers te waarborgen.
Voor het eerst zien we John Krasinski in een actie rol, als Jack Silva, en die zet hij overtuigend neer. Hij is overduidelijk naar de sportschool geweest en is voor deze rol dan ook behoorlijk afgetraind, maar niet alleen daarin is hij overtuigend, ook zijn acteerwerk is zeer goed. Je krijgt niet een keer het gevoel dat hij normaal gesproken in komedies speelt en dat is iets wat ik belangrijk vind als iemand van genre veranderd. Ook de vijf andere overtuigen, James Badge Dale als Tyrone ‘Rone’ Woods, Pablo Schreiber als Kris ‘Tanto’ Paronto, David Denman als Dave ‘Boon’ Benton, Dominic Fumusa als John ‘Tig’ Tiegen en Max Martini als Mark ‘Oz’ Geist. Je krijgt goed het gevoel dat ze allemaal vaker gestreden hebben, en dus ervaring hebben met de hel die op een gegeven moment losbarst. Ieder heeft zijn eigen taak en expertise, maar wanneer ze als team moeten optreden is het ook echt een team en vullen ze elkaar goed aan. David Costabile is bij mij vooral bekend van zijn rol als Daniel Hardman in Suits, en moet zeggen dat zijn rol als Bob mij erg deed denken aan zijn rol als Hardman. Hij komt hetzelfde over, iets wat onzeker, makkelijk te overschreeuwen, maar vooral van de naïviteit over bepaalde dingen en het doordrammen van zijn eigen ideeën, of deze nou goed of slecht zijn. Maar vooral hard je best doen om de baas te zijn van iedereen die van bepaalde situaties toch echt meer verstand hebben. Maar ook hij zet dit goed neer en zit je soms vol onbegrip te kijken hoe hij sommige dingen zegt of doet.
De spanning zit er al snel in bij 13 Hours en deze wordt naarmate de film vordert steeds verder opgevoerd. Tijdens de scenes naar de aanval toe verslapt de film niet en houdt deze goed je aandacht. De actiescenes zijn goed in beeld gebracht en de gevechten zien er af en toe realistisch uit. Michael Bay schroomde zich niet om hier en daar het bloed goed te laten spatten. Ik denk dat in een film als deze dit het gevoel van de situatie alleen maar versterkt, helemaal omdat het een waargebeurd verhaal is. Zoals we vaker zien bij een Michael Bay film is deze ook vrij druk gefilmd, dit moet uiteraard wel je ding zijn. Ik moest er heel even aan wennen, maar al snel werd ik daardoor extra meegenomen in de film en kreeg ik goed het gevoel van de gevechten en de gevaren die ze moesten doorstaan. Maar de film bevat niet alleen de recht toe recht aan actie, er is ook genoeg ruimte gemaakt voor humor. Dit is in beeld gebracht met bepaalde beelden, maar ook veel opmerkingen en oneliners krijgen de lachers op hun hand. En ik denk dat dat in een film als deze ook belangrijk is om het niet te beladen te maken en ook de menselijke kant van o.a. de GRS te laten zien.
Deze film is zeker een aanrader, en helemaal voor in de bioscoop. Ik kan je vast zeggen, mijn vriend wilt hem graag zien en ik vergezel hem graag voor een tweede keer.