Wat nou Blue Monday!!! We gaan gewoon door met het voornemen om elke week een film van de plank te bekijken en deze week was het de beurt aan The Sugarland Express, een klassieker van Steven Spielberg met Goldie Hawn in de hoofdrol. Het is bovendien Steve Spielberg zijn eerste film welke een bioscoop release had (Duel was een TV film) terwijl Goldie Hawn destijds al naam had gemaakt als actrice.
Lou Jean komt net uit de gevangenis en gaat op bezoek bij haar man Clovis welke ook gevangen zit. Zij weet hem te overtuigen te ontsnappen om zo hun kind terug te halen welke door de staat bij een ander gezin is geplaatst. Wat begint als een onschuldige trip ontaard al snel in een grootse achtervolging waarbij de twee de politieagent Slide gijzelen en met zijn wagen onderweg gaan naar hun kind.
The Sugarland Express is alweer 46 jaar(!!!) oud en toch voelt de film nog steeds relevant aan. Hoe dat komt? Social media. Waar men destijds uitging van tv verslaggeving en iedereen daar een mening op baseerde doet iedereen dat nu door trending topics op social media. En zo kan het dus gebeuren dat boefjes (want dat zijn het nog steeds) Lou Ann en Clovis uitgroeien tot helden in de ogen van het volk. Iets wat nu regelmatig gebeurt waar mensen het ene moment opgehemeld worden en het volgende moment uitgekotst. Het mooie is hier dat de politieagent die de leiding heeft snel door heeft dat dat deze zaak zonder geweld opgelost kan worden ondanks de druk van anderen om het vooral zo snel mogelijk te laten eindigen. Het mooie van deze film is dat je de hand van Spielberg er wel al echt in ziet. Is deze eerste bioscoop film van zijn hand foutloos? Nee, van continuïteit foutjes tot het soms warrig filmen van sommige situaties, Spielberg heeft ook echt wel uitdagingen gekend. Zo merk je dat Goldie Hawn en tegenspeler William Atherton gaande weg steeds beter op elkaar ingespeeld raakten. Dit had te maken met hun achtergrond waarbij Goldie Hawn gewend was voor de camera te acteren en William Atherton een toneelacteur was van nature. Fun fact: Goldie Hawn deed haar beste werk in de eerste twee takes en uit frustratie vanaf take 12 weer top was, terwijl William als een echte toneel acteur op zoek ging naar de essentie en na take 7 pas op niveau kwam. Je merkt dat tijdens de film Spielberg hier toch een oplossing voor vond waardoor de film ook steeds meer aan kracht won. Met deze film zie je echt de gelijkenis tussen dochterlief Kate Hudson en haar moeder. Maar wat ook duidelijk wordt is dat zij een verschijning was en nog steeds is die de aandacht opeist praktisch elke scene waar zij in zit. Het meest bizarre is eigenlijk dat deze film op een waargebeurd gegeven is gebaseerd. maar aan de andere kant laat dat ook zien dat ondanks we nu 46 jaar verder zijn er feitelijk niet veel veranderd is in de wereld.