Martin Scorsese zal altijd wel in één genoemd worden met het misdaad genre en dat is natuurlijk zo gek nog niet met meerdere klassiekers in dit genre op zijn naam. Martin Scorsese heeft natuurlijk genoeg andere films gemaakt welke niet binnen dit genre vallen. Als het gaat om een film welke gezien kan worden door het hele gezin is Hugo wel de eerste titel die daaronder valt (al is deze film niet voor de jongste kijkers geschikt) Misschien dat ik mij daarom hiervoor nooit gewaagd had aan deze titel. Hij lag inmiddels wel al een tijd stof te vergaren op mijn plank en dus werd het tijd om deze mee te nemen in mijn Shelf Challenge.
Hugo is een weesjongen die woont op het station in Parijs. Daar houdt hij in het geheim de klokken draaiende en verzamelt hij spullen om de Automaton, de laatste herinnering aan zijn vader, weer werkend te krijgen. Hij komt op het station in aanraking met de oude verkoper George. Deze oude man en hij blijken meer gemeen te hebben dan beide in eerste instantie ooit hadden kunnen denken.
Hugo is wat je noemt geen standaard verhaal waarbij je direct krijgt wat je verwacht. Zo zou je verwachten dat het verhaal puur om Hugo zou draaien, echter is deze film bovenal een eerbetoon aan de klassieke stille cinema. Hoe dat zich zo ontwikkelt zul je zelf moeten gaan zien. Wat ik wel kwijt kan is dat deze film het fantasie vermogen van een ieder zal prikkelen. Of het nu gaat om het dramatische gegeven van verlies, het avontuurlijke waarbij Hugo uit de handen van de station politie (heerlijke rol van Sacha Baron Cohen) moet blijven of het mysterieuze van het raadsel rondom de automaton. Asa Butterfield in de titelrol was natuurlijk een schot in de roos. Met zijn onschuldige voorkomen wint hij direct de goodwil van de kijkers, maar bezit genoeg wilskracht om niet enkel en alleen aan de genade van andere overgeleverd te zijn. Asa is er tegenwoordig voor aan het zorgen dat hij niet te boeken gaat als alleen een kindacteur. Iets wat ook gezegd kan worden van de toen nog 13/14 jarige Chloë Grace Moretz welke inmiddels ook volledig over is naar de volwassen rollen. Sir Ben Kingsley speelt een prachtrol als de gereserveerde George waarbij hij ijzersterk speelt, maar genoeg ruimte laat aan de jonge acteurs zodat ze niet volledig weggespeeld worden. Het meest in het oog springend is echter de vormgeving, de aankleding, de muziek en alles wat daarbij komt. Niet voor niets won de film 5 Oscars binnen de technische categorieën. Hugo ziet er namelijk fantastisch uit zondar dat je het gevoel hebt naar louter special effects te kijken zitten er stiekem veel in verstopt. Het leuke is dat in deze film ook te zien is hoe men dat vroeger ten tijde van de stille film deden. Met Hugo levert Martin Scorsese wederom een klassieker af waarin hij zijn liefde voor de film kwijt kon. Voor mij als filmliefhebber was het dan zeker een genot om deze film te zien. Aan de andere kant begreep ik ook dat de film uiteindelijk niet het grote publiek wist aan te spreken (opbrengst ruim 180 miljoen wereldwijd tegen een budget van 150 miljoen) waardoor de film feitelijk geflopt was. De naam van de regisseur en het verhaal wist niet genoeg aan te spreken om gezinnen en jongere ook naar de bioscoop te lokken. Ik kan alleen zeggen dat die een bijzondere filmervaring hebben gemist.