Een M. Night Shyamalan film weet altijd wel wat los te maken, of het nu een fantastische film is of een teleurstelling. M. Night Shyamalan is een typische you hate or you love him filmmaker welke vaak toch aparte themaśin zijn films verwerkt en met Knock at the Cabin is het niet anders daar het nu zou gaan om het voorkomen van de Apocalypse.
Eric en Andrew genieten samen met hun geadopteerde dochter Wen van een vakantie in de bossen wanneer Wen wordt benadert door een grote man genaamd Leonard. Wanneer Leonard niet alleen blijkt te zijn vluch Wen naar het huis waar haar vaders zijn en weet zij hen te overtuigen van het gevaar van Leonard en zijn metgezellen. Eric en Andrew zijn echter machteloos tegen de overmacht van 4 en na een kort gevecht worden zij vastgebonden op een stoel en krijgen zij de reden te horen. Leonard legt uit dat hij en zijn 3 metgezellen zijn overvallen door visioenen en zij het gezin voor een gruwelijk dilemma moeten stellen zodat zij de naderende Apocalypse kunnen voorkomen. Uiteraard zijn beide vaders sceptisch en denken zij in eerste instantie aan een sekte en eventuele homohaat. Maar wat als de 4 toch gelijk hebben en er een ultiem offer nodig is om de wereld en al zijn inwoners te redden van het einde der tijden?
M. Night had na the Visit een paar hits, maar wist met Old het grote publiek niet voor zich te winnen (teveel gemiste kansen tegenover een interessant gegeven) Knock at the Cabin lijdt onder hetzelfde euvel, maar in mindere mate. Dit is te danken aan de sterke vertolkingen en het verloop van het verhaal. Het verhaal roept om een gezonde dosis scepsis aangezien we in de huidige samenleving genoeg te horen krijgen over het naderende einde van de wereld. Het leuke is dat deze scepsis wordt verwoord door Andrew (Ben Aldrich) welke voor alles een verklaring heeft en alles wat deze indringers doen te discussie stelt. Dat Eric (Jonathan Groff) hier meer voor open staat gezien zijn zeer gelovige opvoeding is niet zo vreemd. Het leuke is dat de kijker hierdoor zelf ook wordt meegesleurd in deze vraagstelling. hebben we te maken met vier mensen die de weg zijn kwijtgeraakt of is er daadwerkelijk een naderende Apocalypse welke voorkomen dient te worden? Voor mij vielen 2 rollen mij zeer positief op. De eerste is de rol van Dave Bautista als Leonard. Deze beer van een kerel komt indrukwekkend over, maar weet van Leonard toch een onzekere en in zekere zin lieve man te maken. Dit maakt het dilemma ook alleen maar moeilijker want deze man komt niet over als iemand die de weg kwijt is. De andere bijzonder sterke rol en verrassende rol is die van Kirsten Hui als de jonge Wen. M. Night Shyamalan had destijds al met The Sixth Sense al bewezen met kindacteurs overweg te kunnen en dat bewijst hij hier weer. Zij weet een stukje onschuld uit te stralen, maar komt zeker niet geheel bleu over. Waarom is dit dan toch niet weer een meesterwerk van Shyamalan? Dat komt door het gebrek aan urgentie wat wordt overgebracht en het feit dat alles wat er gebeurd niet de impact achter weet te laten welke je zou verwachten bij een thema als deze. M. Night Shyamalan houdt de touwtjes net wat te strak in handen en weigert zijn handen echt vuil te maken om het mysterie levendig te houden. Dat is zonde daar de vertolkingen van de gehele cast minimaal voldoende zijn. Hierdoor komen de gebeurtenissen heftiger over op de personages dan op de kijker wat toch eigenlijk de bedoeling zou moeten zijn. Hierom kan ik deze film ook niet een hoge beoordeling geven omdat een gevoel van urgentie of onbehagen in een film als deze moeten zitten om echt te beklijven. Aan de andere kant zeg ik ook zeker niet om deze film links te laten liggen want daarvoor zijn er genoeg pluspunten,
Extra’s
De Extra’s zijn niet heel bijzonder. het maakt vooral duidelijk dat de regisseur en schrijver een pietje precies waar door de cast fijn mee gewerkt kon worden omdat hij heel duidelijk kon overbrengen wat hij wilde vertellen met deze film. Het grootste probleem lag echter in de manier waarop hij het verhaal wilde vertellen. Wat mij wel verbaasde en dat wist ik nog niet is dat dit een verfilming is van een boek. M. Night Shyamalan weet in de de extra’s te vermelden dat hij wezenlijk wel wat dingen gewijzigd had zoals dat de ouders nu een mannelijk homostel zijn in plaats van man en vrouw, maar ook dat het verloop wezenlijk veranderde met het boek. Ik ben daardoor wel benieuwd naar het boek en naar wat de schrijver van origine in gedachte had. Verder dan heel veel veren in de kont van de regisseur steken komen de extra’s niet en gezien het geen meesterwerk betreft komt dat altijd meteen te gemaakt over.
