Afgelopen jaar werd deze film in eerste instantie getipt als absolute Oscar kandidaat. En wat wil je met tweevoudig Oscarwinnaar Ang Lee als regisseur welke door de jaren heen heeft geïmponeerd met films als Crouching Tiger Hidden Dragon, Brokeback Mountain en Life of Pi. Uiteindelijk flopte de film in Amerika en kreeg de film over de grens ook maar weinig aandacht. Ik was toch benieuwd en besloot de film op DVD een kans te geven.
De 19 jarige Billy Lynn is samen met zijn bataljon op tour in Amerika nadat hij is onderscheiden voor getoonde moed in Irak. Tijdens deze tour denkt hij terug aan wat er gebeurd is is destijds in Irak en worstelt hij met de vraag of het leger wel wat voor hem is en of hij wel terug moet gaan. Ondertussen worden hij en zijn maten geleefd terwijl ze als promotiepoppetjes gebruikt worden, iets waar ieder op zijn eigen manier mee om gaat.
Het gegeven van Billy Lynn’s Long Halftime Walk is vrij simpel en draait vooral om de uitvoering. Iets wat extra lastig aangezien het ook nog op een bestseller gebaseerd is. Ang Lee heeft al eerder getoond, met Life of Pi, dat hij een boeiende film kan afleveren vol met visueel overweldigende beelden. Helaas leent het verhaal van Billy Lynn zich daar veel minder voor en leid het visuele aspect vooral af van het verhaal. Waar ik in het begin vooral bang was dat deze film een lange patriotische zit zou worden valt dit alleszins mee. Sterker nog er wordt wel degelijk kritiek geuit op verschillende punten. Zo is er de heldenverheerlijking waarbij de oorlog toch ineens niet zo verschrikkelijk is, Amerika houdt nou eenmaal van zijn helden. De kritiek welke vooral geuit wordt door Sergeant Dime, een sterke rol van Garrett Hedlund over het hypocritische van hun heldentocht is cynisch maar weet zeker doel te treffen door een aantal malen lekker scherp uit de hoek te komen. Ook de groep jongens, waarbij een ieder op zijn eigen manier worstelt met wat er gebeurd is in Irak , komt echt over. Het belangrijkste echter is natuurlijk de hoofdrol van Billy Lynn. De makers hebben gekozen voor debutant Joe Alwyn die zich, eerlijk is eerlijk, goed staande houd tegenover de veelal zeer ervaren cast. Het innerlijke worstelen wat bij Billy speelt wordt uitstekend uitgebeeld door de jonge Joe en hoewel de film niet geheel weet te overtuigen, is het aan onder andere aan hem te danken dat film boeiend genoeg blijft om af te kijken. De twijfel om terug te keren naar Irak en de gesprekken met zijn zus, een mooie rol van Kirsten Stewart, doen ook de keerzijde van oorlog beseffen. Ondanks alle kritiek die geuit wordt en tussen de regels door sluimert weet de film maar matig te overtuigen. Dit valt in dit geval aan het script en regisseur Ang Lee te wijten. Door een aantal dingen af te zwakken uit het boek en zich teveel op het visuele te focussen komt niet alles even sterk over. Billy Lynn strand daarom in veel goede bedoelingen waarbij het acteerwerk van de hoofdrolspeler top is en de verschillende bijrolspelers ook weten te overtuigen. Maar waar Ang lee visueel Life of Pi tot grote hoogte liet stijgen doet het visuele aspect Billy Lynn’s Long Halftime Walk tekort waardoor het verhaal en de gedachtegang maar matig uit de verf komen.
Extra’s
Genoeg extra;’s rondom de productie, de casting en het boek waarop de film gebaseerd is. De goede bedoelingen worden duidelijk echter ook dat men iets heel anders met de film zijn gaan doen dan wat de gedachtegang van het boek was (volgens mij, want heb het boek nooit gelezen). Billy Lynn’s extra’s laat ook zien dat hoeveel aandacht er ook aan de juiste cast wordt besteed, wanneer men de focus niet op de juiste manier op het verhaal legt al het visuele spektakel uiteindelijk voor niets zal zijn geweest.
Trailer
