Don’t Let Go is zo een film welke makkelijk de stempel straight to DVD heeft meegekregen en dat terwijl er toch een zeer interessante cast aan verbonden zit. Met David Oyelow (2 Golden Globe nominaties waaronder voor Selma), Mykelti Williamson (o.a. Forest Gump, Heat en Fences), Alfred Molina (Spiderman 2, Magnolia en Frida) en de jonge opkomende en al evaren actrice Storm Reid (O.a. 12 Years a Slave) zit er genoeg acteertalent in deze film voor op zijn minst een onderhoudende Blumhouse productie.
Jack Radcliff is een ervaren rechercheur bij de politie welke een zeer goede band heeft met zijn nichtje (dochter van zijn broertje) Ashley. Wanneer zij samen met haar ouders gruwelijk aan hun eind komen bij een drugs gerelateerde afrekening stort Jack zijn wereld in. 2 weken later gaat zijn telefoon over en ziet hij een oproep van zijn nichtje. Hij denkt eerst aan een zieke grap of dat hij gek begint te worden, maar niets blijkt minder waar.
Het gegeven van Don’t Let Go is natuurlijk niet standaard en speelt met het bovennatuurlijke. Hier moet je als kijker wel voor openstaan. Het helpt hierbij dat de ervaren cast wel raad weet met hun rollen. Hierdoor overtuigen zij en weten het verhaal geloofwaardig over te brengen. Het verhaal maakt het de acteurs en de regisseur niet altijd even makkelijk. Doordat er ook met tijdlijnen wordt geklooid loop je het risico op continuïteits fouten en daarbij moeten de kijkers het wel slikken hoe alles gedaan is. Hierin slagen de makers maar ten delen in na mijn mening. Gelukkig zijn daar wel de goede acteerprestaties en de overtuigende band tussen oom en nicht. Bovendien is de finale wel degelijk spannend waardoor Don’t Let Go toch zeker wel een bevredigende kijkervaring is. Niet hoogstaand maar het aanzien zeker waard.