Af en toe krijg je van die titels binnen waar je al met nul verwachtingen induikt en Free Fall is daar een van. De reeks van bekendere gezichten, welke toch een hoop ervaring hebben opgedaan, doen me toch hopen op een positieve verrassing.
Jane (Sarah Butler) een jonge werkneemster van een multinational komt op een dag op het werk om er achter te komen dat haar mentor zelfmoord heeft gepleegd. Het verhaal zit haar direct niet lekker en ze gaat op onderzoek uit. Ze komt er snel achter dat de directeur en oprichter Thadeus Goult (Malcolm MacDowell) illegaal miljoenen wegsluist uit het bedrijf. Wanneer ze ’s avonds laat alles meldt bij haar directe leidinggevende blijkt deze betrokken en moet Jane vechten om de nacht te overleven in het verlaten kantoor gebouw.
Free Fall heeft zoals gezegd genoeg bekendere gezichten, maar met een slap script en zwakke regie valt er eigenlijk onmogelijk iets van te maken. Van meet af aan weet je als kijker precies hoe het verhaal in elkaar steekt en dat hoeft geen probleem te zijn als er af en toe een verrassing de kop op steekt. De enige verrassing is dat het verhaal, in een poging om spanning te creëren, vooral onlogisch en dom overkomt, zo komt de hitman, gespeeld door D.B. Sweeney, in eerste instantie doortastend en slim over, maar lijkt gedurende het verhaal qua IQ zwaar in te zakken en nog erger zijn doortastendheid te verliezen. Malcolm MacDowell staat op de credits, maar speelt feitelijk maar 2 scenes in de gehele film en ik betwijfel of meer aanwezigheid deze film nog iets had kunnen redden. Nee, Free Fall kan niet eens als tussendoortje gezien worden, daar ik eigenlijk niets positiefs kan melden, behalve dat deze film nog geen 1,5 uur duurt en stiekem is dat zelfs nog te lang.