Animè, en de Manga’s waar deze vaak op gebaseerd zijn waren lang stof voor een select publiek en waren vooral populair in Japan. Door de jaren heen waren er wel een aantal titels doorgesijpeld naar de westerse markt welke een behoorlijke cultstatus hebben opgebouwd. Akira is misschien wel de bekendste van die titels, maar ook Ghost in the Shell heeft door de jaren heen naast een aantal vervolgen ook een cult status opgebouwd. Een Amerikaanse remake werd dan ook kritisch benaderd helemaal omdat de Amerikaanse Scarlett Johansson de hoofdrol ging spelen.
In de toekomst is de technologie zover dat mensen zichzelf kunnen verbeteren (enhancen) met elektronische atributen. Het is zelfs mogelijk om een menselijk brein in een machine te plaatsen. Major is een van de geslaagde experimenten waarbij haar brein in een machine is geplaatst. Major weet zelf weinig van haar verleden alleen dat zij gered was van een terroristische aanslag. Zij werkt nu voor sector 9 welke gespecialiseerd is in het bestrijden van een nieuw soort cyberterrorisme. Wanneer een gevaarlijke terrorist, Kuze, maar uit handen handen blijft van de autoriteiten blijken hij en Major een link te hebben die gevaarlijk blijkt te zijn voor alle partijen.
Er is veel gezegd en geschreven over deze film door velen die wel en niet bekend waren met het origineel. Het origineel is jaren geleden door mij gezien en dus qua herinnering wat naar de achtergrond verdwenen. Hierdoor heb ik redelijk onbevooroordeeld de film kunnen zien. Het vooroordeel over Scarlett Johansson is nou net een van de aspecten die mij het minst stoorde aan de film. Scarlett zit namelijk vanaf moment één goed in de rol van Major. Van de lege blikken waarbij zij duidelijk op zoek is naar haar eigen identiteit tot aan het loopje welke alles behalve vrouwelijk is. En wat de actiescènes betreft weten we allemaal dat Scarlett Johansson hier ook wel haar mannetje in staat. De bijrollen zijn ook aardig bezet met onder andere Pilou Asbaek (oa Game of Thrones) als Batou, Major der rechterhand, Juliette Binoche als Dr. Oulet, de maakster van Major en Beat Takeshi Kitano als haar baas Aramaki. Ook Michael Pitt als Kuze weet te overtuigen, het is echter jammer dat een handvol bijrollen weinig toevoegen in het geheel. Het verhaal van Ghost in the Shell kwam voor mij nogal simpel over terwijl ik wist van het origineel dat ik daar behoorlijk van onder de indruk was (misschien toch maar even terugkijken?). Hierdoor wordt de film eigenlijk nergens echt spannend. De art-direction heeft echter overuren gedraaid, want de film ziet er verder oogverblindend mooi uit. Van de overtuigende effecten op Scarlett Johansson tot het futuristische Tokio. Het gegeven van de cyber enhancement/verbeteringen komt echter maar matig over terwijl dat eigenlijk echt een ding is in deze toekomstvisie. Ghost in the Shell zal hierdoor nooit de impact genereren welke het origineel destijds wel veroorzaakte. Wat overblijft is een visueel prachtige film welke meer spanning en inhoud had kunnen gebruiken.
Extra’s
Uiteraard wordt er veel aandacht besteed aan de internationale cast en de making of. Mooi is ook te zien hoeveel aandacht er aan het visuele aspect is besteed. Helaas komen in de extra;s ook de makken naar voren. Voor wie bekend is met de originele films zal het als een teleurstelling aanvoelen dat de badguy een soort combi is geworden van verschillende karakters uit verschillende films. Misschien is dat de reden dat het verhaal net niet lekker loopt.
Trailer
