Bijzondere verhalen en personen verdienen een documentaire welke eer doet aan hun bijzondere verhaal. Leonie, Actrice en Spionne had er alle schijn van zo’n documentaire te zijn.
Leonie Brandt werdt in 1901 geboren als Leonie Pütz net over de grens in Duitsland. Ten tijden van de eerste wereldoorlog stak zij als jonge tiener al regelmatig de grens over naar het neutrale Nederland alwaar zij eten haalden in ruil voor het overbrengen van berichten. Na een ongelukkig huwelijk vertrok zij op nog steeds jonge leeftijd naar Amsterdam. Daarna voelde zij zich thuis in het uitgaansleven en de toneelwereld waarin zij gerold was. Zij werd verliefd, trouwde opnieuw, kreeg kinderen en nog voor de oorlog ook naar Nederland kwam spioneerde zij voor de Nederlandse staat. Hierin heeft zij bijzondere avonturen beleefd welke niet zouden misstaan in verzonnen spionagefilms. Wanneer Documentairemaakster Annette Apon echter in haar leven duikt en de documentatie van alles blijkt hier meer waarheid dan fictie in te zitten.
Een bijzonder verhaal en bijzonder verteld in deze documentaire. Er is namelijk bijna geen beeltenis van deze vrouw te vinden laat staan bewegend beeld. Regisseur Annette heeft er dan ook voor gekozen om beeldmateriaal uit oude films te gebruiken om de situaties en emoties uit te beelden waarin Leonie in verkeerde. Ondersteund met de stem van Actrice Rifke Lodeizen welke de persoon Leonie van een stem voorziet en twee acteurs welke een interview nabootsen van een journalist met Besier, haar toenmalige advocaar en een van de weinige personen welke haar gekend heeft na de oorlog. Dit zorgt ervoor dat je ondanks het grotendeels ontbreken van de persoon Leonie Brandt wel binding krijgt met de persoon en betrokken raakt in haar bijzondere verhaal. Vanaf de vlucht van haar man, welke haar mishandelde, naar Amsterdam lijkt alles zo gescript alsof het zo had moeten zijn. Hoe zij de toneelwereld inrolde maar ook hoe zij door toeval in het Victoria Hotel (te Amsterdam) in aanraking kwam met de inlichtingendienst. Wat wel duidelijk wordt is dat zij voor alles zeer bewust heeft gekozen. Dat maakte haar ook moeilijk om mee om te gaan. Voor de Nederlanders maar ook voor de Duitsers voor wie zij ook werkte maar dan als dubbelspion. Het mag een wonder heette dat zij de oorlog heeft overleefd om vervolgens betrokken te blijven bij het vervolgen van oorlogsmisdadigers. Leonie kijkt van begin tot eind heerlijk weg en zal zeker voor mensen met een interesse voor de 2de wereldoorlog een must see zijn. Annette Apon levert hier een visueel en verhaaltechnisch een zeer interessante film af waarbij spanning en verbazing regelmatig met elkaar afgewisseld worden. Of je echter een eenduidig beeld krijgt over wie Leonie Brandt nu daadwerkelijk was? Nee, daarvoor heeft deze vrouw zoveel bijzondere dingen meegemaakt. De raamvertelling in de vorm van klassieke filmfragmenten komt dan nog misschien het meest in de buurt en dat vergroot eigenlijk alleen maar de mysterie rondom deze vrouw welke ook het middelpunt vormde rondom de zogenaamde stadhoudersbrief van Prins Bernard. De brief waarover nog altijd wordt gespeculeerd.
