Casey Affleck timmert net als zijn broer Ben al een tijd aan de weg als acteur en regisseur en heeft zijn moeite ook al eens beloond zijn worden met een Oscar (hoofdrol Manchester By the Sea). Als regisseur heeft hij nog niet veel gedaan, maar als hij net zoveel talent heeft als zijn broer moet dat wel goed komen. En hierom gingen we thuis er eens even goed voor zitten om Light of My Life te bekijken.
ergens in de nabije toekomst heeft een pest achtig virus bijna alle vrouwen ter wereld getroffen. Hierdoor lopen alle nog gezonde vrouwen risico bij de vele mannen die nog rondlopen. Een vader reist ondertussen al jaren rond met zijn dochter welke zich voordoet als zijn zoon. De vraag blijft natuurlijk hoe lang dit goed kan gaan.
Light of My Life heeft een simpel gegeven welke natuurlijk niet geheel origineel is in zijn opzet. Zo zijn er wel meer apocalyptische films geweest over een vader(figuur) welke onderweg probeert te overleven met zijn kind. Wat echter wel uniek en verfrissend is bij Light of My Life is het feit dat het verhaal zich concentreert op de relatie tussen vader en dochter en hoe deze aan het veranderen is nu zij langzamerhand ouder wordt. Als alleenstaande vader een dochter opvoeden is al lastig omdat je als man je bepaalde zaken niet kan voorstellen hoe een jonge vrouw zich daarbij zou voelen. In de situatie in deze film wordt de man gedwongen zijn dochter als een zoon op te voeden en haar als jongen te laten gedragen ter bescherming. Maar naarmate zij ouder wordt heeft zij steeds meer behoefte aan verandering. Tekenend hiervoor is de opening waarin de vader zijn dochter een verhaal wilt vertellen, zoals zoveel vaders dat zo vaak doen tegen hun kinderen, maar zij wilt geen moralistisch verhaal waarbij zij of haar vader als hoofdpersoon fungeren. Het begin van het einde voor veel vaders, want dat houd in dat kleine meisjes groot beginnen te worden. Alle lof dan ook voor de jonge hoofdrolspeelster Anna Pniowsky welke als dochter prachtig vorm geeft aan de ontwikkeling van Rag (zoals de dochter genoemd wordt) Alle emoties klein en subtiel worden treffend overgebracht. Waar je begrip hebt voor de beschermende houding van de vader snap je zo goed hoe zij zich voelt en dit weet zij gedurende heel de film over te brengen zonder dat daar altijd woorden voor nodig zijn. Tezamen met het sterke acteerwerk van Casey Affleck krijg je een geloofwaardige vader/dochter situatie voorgeschoteld wat direct de grootste kracht is van de film. De setting is gezien het toekomstbeeld bijzonder grauw, maar wordt eigenlijk nergens echt naar. De vormgeving is simpel, maar door het camerawerk heb je ook als kijker het gevoel dat dat de wereld er verlaten bijstaat en dat het einde van de samenleving daar is. Niet door de aankleding maar juist door veel aandacht te besteden aan verlaten gebieden, of dit nu bossen, leegstaande huizen of verlaten wegen zijn. Spannend wordt het wel op een paar momenten wanneer de vader en zijn dochter ontmaskerd dreigen te worden. Ik persoonlijk had meer strijd en spanning verwacht, maar kreeg in plaats daarvan een zeer sterk geacteerd drama met twee zeer goed uitgewerkte karakters in de hoofdrol. Maar wees gerust spannend wordt het echt wel. Casey Affleck bewijst dat hij net als zijn broer Ben zichzelf uitstekend kan regisseren. De film verloopt rustig maar wordt nergens saai en zoals gezegd wordt het een aantal keren behoorlijk spannend. Een aanrader voor wie van een sterke apocalyptische film houdt welke op het hoofd en het hart mikt in plaats van op grote emoties en spectaculaire actie.
