Zo af en toe ga je opzoek naar titels welke je eerder gemist en soms krijg je titels aangeboden. Stephanie is zo’n titel welke ik toevallig voorbij zag komen en waarvan ik dacht :” Nou zal ik die eens een kans gaan geven” Ik kreeg een screener thuisgestuurd en ging er eens voor zitten voor dit 1,5 uur durende werk met Frank (The Purge: Anarchy en Election Year) Grillo, Anna ( Fringe ) Torv en de jonge Shree (Captain Fantastic) Crooks.
Stephanie is een jong meisje wat ogenschijnlijk alleen leeft in huis in een verlaten stadje in Amerika. Het meisje kan zichzelf redelijk redden, maar het wordt al snel duidelijk dat er nog wat kwaads ronddwaalt in der omgeving. Op de televisie gaat het alleen over een wereldwijde epidemie. Wanneer haar ouders ineens weer verschijnen blijft er een vreemde spanning aanwezig, Want waarom waren haar ouders in eerste instantie gevlucht zonder haar? En wat is er met haar broertje gebeurd?
Stephanie begint heel bijzonder want in het eerste en grootste gedeelte van de film moet de jonge Shree Crooks het helemaal in haar eentje doen. Dit doet zij echter op een leuke en natuurlijke manier waardoor je echt naar een kind aan het kijken bent wat het maar in der eentje probeert te rooien. Als kijker krijg je ondanks dat dit alles in een gewoon huis afspeelt toch een Apocalyptisch gevoel bij. Helemaal aangezien er nog iets duister huist. Zodra de ouders in beeld verschijnen verdwijnt een deel van de opgebouwde spanning. Dit komt niet eens door Anna Torv of Frank Grillo. Nee, het wordt wel heel snel duidelijk wat er nu speelt en het mysterieuze maakt plaats voor een gruwelijke gewetensvraag. Deze wordt dan weer sterk uitgespeeld door het volwassen stel welke van alles probeert om hun dochter te redden. Stephanie is helaas niet heel evenwichtig maar heeft zijn sterke momenten waarbij het wel degelijk spannend wordt. Daarbij krijgt naarmate het einde dichterbij komt de horror meer de overhand. Het einde is ietwat cliché maar mede dankzij het frisse spel van de jonge Shree Crooks is de film zeker het zien waard en voegt Blumhouse weer een aardige lowbudgettitel toe aan hun steeds groter wordende ouvre van genretitels.