Ruim 40 jaar geleden was daar de klassieker van Dario Argento welke door vele nog als het hoogtepunt uit zijn carriere wordt gezien. Regisseur Luca Gaudagnino waagde zich aan een remake van de film welke er mede voor verantwoordelijk was dat hij filmmaker wilde worden. Al snel kwam naar buiten dat dit geen standaard remake zou gaan worden. Waar het origineel ruim anderhalf uur in beslag nam, duurt deze film 2,5 uur. De film werd geen doorslaand succes in de bioscoop en de wisselende reacties waren daar mogelijk debet aan. Ik baalde echter dat ik hem destijds moest missen en waagde me dan ook vol goede moed aan deze remake zodra ik de DVD binnen had.
Susie Bannion trekt in 1977 naar Berlijn om zich aan te sluiten bij het dansgezelschap Suspiria. Eenmaal toegelaten blijken er vreemde en duisteren dingen te gebeuren op de dansschool. Susie raakt bevriend met Sara die steeds meer twijfelt over de goede bedoelingen. Waar Susie meer in de ban raakt van hoofdchoreograaf Blanc is Sara op zoek naar de op mysterieuze wijze verdwenen danseressen en komt zo in contact met psychiater die ook op zoek is naar antwoorden voor wat hij ooit zelf bestempelde als waanbeelden.
Suspiria is minder een remake dan je zou verwachten en wat misschien velen ook hadden gedacht. Regisseur Luca heeft ervoor gekozen een eigen interpretatie van het verhaal te maken waarbij hij de tijdsgeest van het origineel handhaaft, maar duidelijk een eigen stempel drukt op de vormgeving. Het origineel heb ik al een tijd niet gezien, maar wat mij wel bij is gebleven is dat de dans meer een bijrol speelde. In het origineel draaide het om de sfeer, de muziek en het hoge Gallio gehalte. Luca kiest in deze film echter voor een hele sombere uitstraling waarbij de film bijna volledig kleurloos is. hierdoor waan je jezelf wel in het Berlijn van 1977 ten tijden van de Koude Oorlog. Wat betreft sfeer en muziek/soundtrack is het voor de liefhebbers genieten geblazen. De dans heeft in deze film ook een grotere rol dan in het origineel en zorgt er mede voor dat je af en toe bij je strot gegrepen wordt door de gebeurtenissen. Daarbij is het verloop van het verhaal mysterieus genoeg om interessant te blijven. Ja, je moet wel van een film houden waarbij een verhaal zich langzaam ontvouwt, maar ik daar geen problemen mee. Sterker nog door het trage verloop kreeg de cast de kans genoeg uit hun rollen te halen. Zo overtuigd Dakota Johnson als Susie in de hoofdrol en weet zij met name Tilda Swinton uitstekend tegenspel te bieden. Over Tilda Swinton gesproken, zij speelt meerdere rollen en weet in elke daarvan te overtuigen. Hiermee bewijst ze wederom een van de beste en veelzijdige actrices te zijn van deze tijd. Er zit ook een Nederlands tintje aan de film aangezien René Soutendijk een van de heksen speelt. Luca levert met Suspiria meer een eerbetoon en eigen interpretatie af dan menigeen had verwacht. En hierin ligt na mijn mening dan ook de kracht van deze film. Luca bewijst hiermee nog altijd een eigenzinnige regisseur te zijn die risicos durft te nemen De basis is hetzelfde, maar de uitvoering is wezenlijk anders waardoor je hem niet kan en niet mag vergelijken met de klassieker van Dario Argento. Dus voor wie openstaat voor sfeervolle en mysterieuze horrorfilm waarbij er de tijd wordt genomen een verhaal te vertellen dan is Suspiria een van de beste films die er de afgelopen jaren is afgeleverd. Voor wie vast blijft houden aan het origineel en graag wilt vergelijken heb ik een boodschap doe dat niet niet en gun jezelf de kans deze film los te zien van het origineel.
Extra’s
De film wordt alleen uitgebracht op DVD en gelukkig zitten hier wel wat extra’s op. Zo komen de cast en de regisseur aan het woord over hoe het was om de film te maken. Een standaard making of, maar wel een waarbij je wat inzicht kreeg over het hoe en waarom van de regisseur. De special rondom de dans, welke in deze versie een grote rol speelt, is ook sterk. Hierbij wordt duidelijk hoeveel aandacht er voor dit aspect was. Het is ook mooi om te zien dat hoofdrolspeelster Dakota ook toegewijd was om alle stukke zelf te dansen, iets wat uiteindelijk niet helemaal mogelijk was gezien de zeer hoge moeilijkheidsgraad van de choreografie.