Af en toe komt de generatie kloof tussen mij en mijn kids bovendrijven. Bij The Grinch is dat het geval. Waar ik de versie met Jim Carrey een stuk beter kon waarderen waren mijn kids lyrisch over de tekenfilm. Toen deze uitkwam op DVD was het dus tijd voor ronde 2.
Het is weer bijna die tijd van het jaar in Whoville, een vredelievend dorpje welk elk jaar toeleeft naar de Kerst. Alle inwoners zijn vrolijke christmas-minded Who’s behalve De Grinch. Dit groene wezen welke in een grot vlakbij het dorp woont haat kerst en alle vrolijkheid welke hierbij komt kijken. Cindy Lou-Who woont met haar twee broertjes alleen bij haar moeder die moet werken en de opvoeding in haar eentje moet doen. Cindy Lou heeft echter een plan om de Kerstman te overtuigen haar moeder te helpen. Hiervoor wil ze op kerstavond met behulp van haar vrienden de Kerstman vangen. Laat de Grinch nou net het idee hebben opgevangen op juiste op kerstavond stiekem kerst voor Whoville te gaan verpesten. Zal Cindy Lou haar wens vervuld zien worden en zal de Grinch toch getroffen worden door het kerstgevoel? Het wordt in ieder geval een onvergetelijke kerst in Whoville.
Illumination doet het de laatste jaren niet onverdienstelijk op animatie gebied en weten hit na hit te scoren. Mijn puntje van kritiek welke naarmate elke film toeneemt is dat ze te weinig met doen met veelal leuke gegevens waardoor het steeds meer hap slik weg films worden waarbij vooral het jongere publiek van kan genieten. De makers hebben met deze versie van The Grinch er duidelijk voor gekozen om het net wat anders te doen dan de versie uit 2000. Vanaf het begin wordt namelijk pijnlijk duidelijk dat de Grinch zo slecht nog niet is en zijn streken steken maar schril af tegen de capriolen van Jim Carrey destijds. Ook de vormgeving valt tegen als je bedenkt dat je met animatie zoveel dingen kan doen wat met Live-action niet of nauwelijks mogelijk is. Ja, Whoville is kleurrijk in beeld gebracht, maar nadat je in de openingsscene door de stad bent gegaan heb je het wonderlijkste wel gezien en dat duidt toch op een gebrek aan creativiteit. Zoals het gezegd valt het qua gemeenheid van de Grinch mee (of tegen, het is maar hoe je er tegen aan kijkt). Het stemwerk is wel leuk en zowel in het Nederlands als in de originele versie herken je veel bekende stemmen terug en zowel Benedict Cumberbatch als Carlo Boszhard hebben zich redelijk uit kunnen leven als de Grinch. Het vervelendste is misschien dat ik de film af en toe saai vond, iets wat ik bij eerdere Illumination producties niet had. Ik had het al eerder geschreven dat Illumination op de huidige route zwakkere titels zou gaan afleveren en dat een flop op den duur niet uit kan blijven. Bij The Grinch was dit niet het geval, maar ik blijf zeggen ook bij een tweede keer ben ik nog niet om. Mijn kinderen daar en tegen zullen mij er helaas toe bewegen deze versie de komende jaren vaker te zien dan mijn o zo geliefde versie met Jim Carrey.
Extra’s
Ook op de DVD zitten genoeg extra’s. Nu is niet alles even interessant, zeker niet voor de jongste kijkers. Het is echter wel bijzonder te zien dat Illumination studio’s een echte internationale onderneming is. Er is veel aandacht voor de verschillende karakters en hoe ze getekend zijn. Het leukste blijven echter de shorts en dan met name die met de Minions in de hoofdrol (daar waren mijn kinderen het dan wel weer mee eens)