Waar Universal eerst dacht aan een monster universe met The Mummy, Dr Jeckill en mr. Hyde, The Invisible man en meer van dat soort figuren ging dit idee de koelkast in na floppen van The Mummy met Tom Cruise. Nu ging Blumhouse onder de vlag van Universal toch aan de slag met The Invisible Man alleen dan op een andere manier en met Elisabeth Moss (o.a. The Handmaids Tale) in de hoofdrol als aansprekende naam. Ik heb de film helaas niet meegekregen in de bioscoop, maar ook ik kon ook niet o het succesverhaal en de positieve reacties heen. Dus was ik extra benieuwd over hoe de makers van dit schijnbaar voorspelbare gegeven een geslaagde horrorthriller wisten te maken of dat deze film toch teveel was opgehemeld.
Cecilia Kass is zeer ongelukkig in haar relatie met de rijke en geniale Adrian Griffin. Zij wordt op alle mogelijke manieren onderdrukt, maar weet op een avond te ontsnappen. Terwijl zij ondergedoken zit krijgt zij bericht dat Adrian zelfmoord heeft gepleegd. Nog bizarder is het gegeven dat hij haar een fortuin na heeft gelaten. Cecilia kan echter niet het gevoel kwijtraken continue bekeken te worden en wanneer een reeds van steeds duistere wordende gebeurtenissen plaatsvind weet zij het zeker zij wordt belaagd door Adrian welke onzichtbaar is. Maar hoe bewijs je dat iemand die dood zou zijn nog leeft en onzichtbaar is, als de rest van de wereld denkt dat je gek aan het worden bent.
Het voorspelbare gegeven ligt hem in het feit dat de makers in de aankondigingen en trailers eigenlijk al duidelijk maken dat er een onzichtbare man, waardoor het voor de kijkers duidelijk is dat de hoofdpersoon niet gek is. De reden dat The Invisible Man werkt is het verloop van het verhaal, de wijze waarop de spanning stukje bij beetje wordt opgevoerd en de fantastische hoofdrol van Elisabeth Moss. Elisabeth Moss begint steeds meer een karakter actrice te worden welke schijnbaar zonder al te veel alle emoties overtuigend over weet te brengen. Zo ook in The Invisible Man waarin zij van angstige vluchteling transformeert in een vrouw die stukje bij beetje haar leven probeert op te pakken en weer terug naar een paranoide vrouw welke nu wilt vechten voor haar leven en dat van haar geliefden. Grote pluim ook voor acteur Oliver Jackson-Cohen welke met weinig (zichtbare) schermtijd toch een gedenkwaardige schurk weet neer te zetten. De opbouw vanaf het begin waarin Cecilia ontsnapt aan Adrian tot het moment waarop haar vermoedens bevestigd worden alles draait vooral om het overbrengen van het paranoide gevoel en de spanning die erbij komt kijken. Hierin zijn de makers met behulp van Elosabeth Moss uitstekend in geslaagd. Toegegeven vliegt de finale een beetje uit de bocht en maken de schrijvers een paar kleine foutjes, maar lang niet iedereen zal dit opvallen of er al te veel om geven. The Invisible Man is gewoon een zeer geslaagde horrorthriller geworden welke de hype zeker waard is en Elisabeth haar eerste hoofdrol in een blockbuster geeft naast het vele karakterwerk wat zij al gedaan heeft.
Extra’s
Voldoende extra’s en ook nog zulke die best leuk zijn om te zien. de deleted scenes zullen niet heel erg gemist worden, maar voegen leuke of interessante details toe. De focus op de rol van Elisabeth Moss is niet verwonderlijk omdat zij toch een van de hoofdredenen is dat deze film zo geslaagd is. Verder is er een uitgebreide making of welke ook zo aanvoelt en niet een soort iedereen probeert iedereen veren in de reet te stoppen.
