The Peanut Butter Falcon was een van die indie films waar ik afgelopen jaar erg naar uitkeek maar door tijdgebrek gemist had. Ondanks of misschien wel dankzij alle wilde verhalen rondom Shia LaBeouf ben ik hem als acteur steeds blijven waarderen en ben ik hem altijd blijven volgen. Een nieuw project van hem blijft door zijn unieke keuzes in rollen altijd iets om naar uit te kijken (naar mijn mening dan). Daarbij is een feelgood film, wat deze film beloofd te zijn, misschien wel juist hetgeen wat ik ik en vele met mij nodig hebben.
Zak is een jonge twintiger met Down Syndroom welke in een verzorgingstehuis voor ouderen woont. Zak heeft echter een droom en dat is om naar een beroemde worstelaar te gaan en daar zijn droom na te jagen een worstelaar te worden. Tegelijk worstelt Tyler met de dood van zijn broer waardoor hij steeds verder afglijd in crimineel gedrag. Beide slaan op de vlucht en hun paden kruisen waarna Tyler besluit Zak mee op sleeptouw te nemen. Het is de start voor een bijzonder avontuur en de tot stand koning van een bijzondere vriendschap waar zelf Zak zijn verzorgster Eleanor haar ogen niet voor kan sluiten.
Het blijft altijd lastig om een film te maken welke draait om iemand met een verstandelijke handicap en daarbij netjes en respectvol met het onderwerp om te gaan. The Peanut Butter Falcon doet eigenlijk precies dat en laat daarbij de hoofdpersoon Zak stralen op een bijzondere prettige manier. Zak, welke gespeeld wordt door Zack Gottsagen, is natuurlijk een karakter om van te houden. Deze vrijgevochten jongen ziet zichzelf niet als iemand met een beperking en durft dan ook te dromen over een ander leven. De manier waarop hij ook omgaat met andere is fantastisch en komt dan ook nergens gemaakt over. Met name de vriendschap met Tyler, het karakter van Shia Labeouf, is hartverwarmend. Buiten dat de twee buiten de set ook een goede band hebben opgebouwd zorgt de wisselwerking in de film voor een aantal zeer mooie momenten. Zo komt de Tyler zijn transformatie van vooral met zichzelf en zijn eigen verdriet bezig zijn naar alles op alles zetten om de droom van Zak uit te laten komen ook realistisch over. Het trauma waar Tyler mee worstelt komt niet uitgebreid aan bod, maar precies genoeg om niet af te leiden maar wel een beeld te krijgen hoe het zover het heeft kunnen komen met Tyler. Tussen de twee mannen zit het karakter Eleanor, gespeeld door Dakota Johnson. Ik moet zeggen dat Dakota zich zeer verdienstelijk staande houd in deze film. Het mooie is ook dat ze haar karakter iets geloofwaardigs meegeeft met verdriet, maar deze ook laat ontwikkelen door nieuwe inzichten in de loop van het verhaal. Vergeet bij het kijken ook zeker niet te genieten van hoe het zuidwesten van Amerika in beeld is gebracht. Naast de vele kleurrijke figuren komen Zak, Tyler en Eleanor ook langs prachtige natuurgebieden welke ook prachtig in beeld zijn gebracht. Het afgelopen jaar best wat films over (show)worstelen gezien, maar ik denk dat deze mij het beste zal bijblijven. Ook omdat, voor de oplettende kijkers en oudere fans, er een oude showworstel grootheid te zien is in een kleine rol. Namelijk Jake ’the Snake’Roberts, een gevallen held uit het oude WWF tijdperk. Het verhaal is natuurlijk niet alleen maar happy happy joy joy. Het tweetal welke uiteindelijk verandert in een drietal komen genoeg hindernissen tegen welke zorgen voor een beetje drama, maar ook voor genoeg spanning zodat de The Peanut Butter Falcon wegkijkt als een echt jongensboek avontuur vol kleurrijke figuren, maar bovenal met hoofdpersonen welke je in je hart zal sluiten.