The Shape of Water wist zichzelf dit jaar tot grote winnaar bij de Oscars te kronen met awards voor beste film en voor beste regisseur. Guillermo del Toro flirtte al eerder met zijn fantastische films voor het Oscar goud en nu heeft deze man hem dan toch binnen. Het mooiste vond ik dat hij de ‘genre’film omarmd en The Shape of Water nooit los zag hiervan. Iets wat vele filmmakers in het verleden wel deden uit angst om als minder gezien te worden bij awardshows waar horror vaak niet voor vol wordt gezien. En dat is zonde aangezien het een van de meest uitdagende genres is om een geslaagde film te maken.
The Shape of Water verteld het verhaal van de stomme Elisa Esposito welke als schoonmaakster werkt bij een instelling waar wetenschappers experimenten uitvoert voor de regering en het leger. Wanneer zij bij toeval in aanraking komt met een nieuw wezen wat is binnengebracht ontstaat er al snel een band tussen de twee. Beide niet in staat via woorden te communiceren weten zij zich wel bij elkaar thuis te voelen hoewel het wezen in gevangenschap leeft. Wanneer zij te horen krijgt dat het leger het wezen wilt doden besluit zij een gewaagd plan te bedenken om met behulp van haar eenzame buurman het wezen te redden voordat het te laat is.
Guillermo del Toro wist in het verleden al gruwelijke en prachtige Spaanse sprookjes voor te schotelen en na een reeds commerciëlere Amerikaanse heeft hij nu weer een film gemaakt welke beter past naast zijn Spaanse werk waarmee hij doorbrak. The Shape of Water laat zich als film bijna zien als een soort Beauty and the Beast verhaal alleen toch niet door de setting (jaren 50/60) en de symboliek welke Guilermo in het de film verwerkt heeft. De oplettende kijker zal zien dat water alom aanwezig is bij deze film. Daarbij geeft het gebruik van kleur ook aan in welke gemoedstoestand iemand zich bevind. De aankleding, de muziek het camerawerk en uiteraard de ijzersterke cast allen dragen bij aan de bijzondere sfeer waardoor dit verhaal zoveel meer wordt dan een modern sprookje. Doug Jones is zoals zo vaak onherkenbaar als het waterwezen, maar toont wederom zijn klasse door meer te zijn dan alleen een monster. Met kleine gebaren details weten hij en regisseur del Toro het wezen meer menselijk te maken dan sommige andere karakters. Ook de bijrollen zijn uitstekend bezet waarbij ze niet alleen als hulp gelden voor de hoofdrolspeelster maar ook de tijdsgeest waarin het verhaal zich afspeelt nog meer accentueren of het gaat om acceptatie, rassen scheiding en de koude oorlog. Dan de twee hoofdrolspelers Michael Shannon en de voor een Oscar genomineerde Sally Hawkins. Michael Shannon laat zien hoe een man te spelen welke door eerzucht en ambitie zijn menselijkheid volledig verliest en eigenlijk veranderd in het monster van het verhaal. Sally scoorde haar tweede Oscarnominatie met deze hoofdrol en dat is niet voor niets geweest. Waar winnares Francis McDormand schitterde door verbitterde vastberadenheid handelt Sally der Elisa vanuit liefdevolle vastberadenheid. Een hoofdrol waarbij zij niet spreekt maar veel met haar gezicht moet overbrengen en gebaren. Hiermee zorgt ze menig maal voor een lach en een traan zonder het maar een moment het er te dik bovenop te leggen. Aan alles is te merken dat zij zich volledig heeft overgegeven aan deze rol en dat maakt het verhaal van Elisa en het monster geloofwaardig. Guillermo del Toro levert met The Shape of Water een waar gruwelijk doch mooi sprookje af welke door het gebruik van kleuren en soms het gebrek daaraan ook nog eens een lust voor het oog is.
Extra’s
Met verschillende Making Off hoofdstukkrn wordt ingegaan op veel facetten van de productie en de rol van Guillermo del Toro hierin. uiteraard krijgt hij ook de nodige veren, maar deelt hij deze ook uit. Wat vooral opvalt is hoe doordacht alles is uitgewerkt en dat over de kleinste details is nagedacht. Hierdoor wordt je nog meer getriggered om de film vaker te kijken of er nog meer opvalt van deze details