Dat animatie er niet alleen is om een jeugdig publiek te vermaken, is inmiddels al jaren bekend. Het is echter ook mooi om te zien dat zelfs na de introductie van computeranimatie er genoeg animatiefilms zijn die klassieke tekenstijlen gebruiken voor hun films. Zo is The Swallows of Kabul in en aquarel stijl getekend, voor mij een reden om zonder verdere achtergrondkennis aan deze boekverfilming te beginnen.
Terwijl Kaboel in puin ligt, gaat het dagelijks leven in de door de Taliban bezette stad door. Mohsen en Zunaira zijn een jong en verliefd stel. Ze geloven, ondanks alles, in een betere toekomst. Zunaira komt bijna niet meer buiten omdat zij niet tegen de onderdrukkende regels van de Taliban kan. Ondertussen worstelen de oudere en minder hoopvolle Atiq en zijn vrouw Mussarat met eigen problemen: hij als sceptische gevangenisbewaker, zij met een ongeneeslijke ziekte. Onverwacht kruisen de paden van de twee koppels elkaar als Zunaira in de gevangenis belandt waar Atiq, met gevaar voor eigen leven, besluit haar te helpen.
De film is met 82 minuten best kort, maar The Swallows of Kabul weet in deze korte tijd het verhaal te vertellen en daarbij de kijkers te grijpen met een 4 tal sterke karakters. Ook de situatie in Kabul welke op zijn zachtst gezegd schrijnend genoemd kan worden wordt sterk in beeld gebracht. Een openbare steniging vormt daarbij een dramatisch dieptepunt voor zowel de kijker als een van de personages. De situaties waarmee de karakters worstelen wordt zeer snel en goed voelbaar. Met name de zwakke positie van de vrouw binnen het regime is eigenlijk naar om te zien. Het is daarom des de mooier dat er in deze animatiefilm 2 zeer sterke en mooie vrouwelijke karakters zitten. The Swallows of Kabul is zeker geen film voor alle leeftijden, maar zou voor jonge tieners een eye opener kunnen zijn om een beeld te krijgen over hoe het er aan toeging in een door Taliban verscheurd Afghanistan. Een film die de worsteling laat zien waardoor mensen dingen gaan doen die ze zelf nooit hadden verwacht te kunnen doen, maar ook het sprankje hoop van mensen die ondanks alles willen vechten voor gerechtigheid en liefde. De tekenstijl, welke zeer zacht overkomt draagt zeker bij aan het feit dat de film ondanks het dramatische verhaal ook een een positief gevoel geeft.