Er is de afgelopen jaren genoeg gedoe geweest rondom de reboot van de Planet of the Apes franchise. Zo waren er best mensen die het jammer vonden dat de apen nu uit de computer kwamen ipv mensen in de make-up. Ook ik ben normaal een voorstander van zo min mogelijk computerwerk als het met make up kan, de versie van Tim Burton was het bewijs hoe goed dat eruit kon zien. Ik ben echter ook een fan van de nieuwe serie waarbij motion capture specialist Andy Serkis (Gollem LOTR en King Kong) gestalte geeft aan hoofd’persoon’ Ceasar. We zijn nu aanbeland bij als het goed is de afsluiter van deze drieluik en dit is de enige die ik niet in de bioscoop heb gezien. Dus met flink wat verwachtingen en een warme chocomelk ging ik er goed voor zitten.
We zijn weer een paar jaar verder na de gebeurtenissen uit Dawn en er woedt nog altijd een strijd tussen de apen en de mens. Ceasar wilt echter vrede voor zijn apen. Kolonel …. is echter vastbesloten om Ceasar en zijn apen uit te roeien. Wanneer een aanslag op Ceasar dramatisch afloopt zint Ceasar op wraak. De altijd zo berekenende Ceasar laat zijn emoties de boventoon voeren, maar brengt hij hiermee niet ook zijn vrienden en volk in gevaar tegen een medogenloze vijand?
De huidige serie heeft zijn voor en tegenstanders en ik behoor tot de eerste groep zij het met de kanttekening dat ik het jammer blijf vinden dat er is afgestapt van mensen in de make-up steken. Ook in dit deel zien de apen er weer fantastisch uit en het is mooi om te zien hoe de verschillende apen ook daadwerkelijk ouder zijn geworden door de delen heen. Het is jammer dat de makers elke keer de gewone acteurs slechts één deel laten meespelen waarna ze verder alleen in de herinnering van Ceasar terugkomen. Wat betreft het verhaal beloofd dit deel een waardige climax te gaan worden met een climax waar je u tegen zegt. Het verhaal ontwikkeld zich gestaag waarbij een confrontatie tussen apen en mens niet uit kan blijven. Hierin hebben de schrijvers nog wel wat verrassingen in het script verwerkt waardoor het verhaal zich net even anders ontwikkeld dan verwacht. Dit heeft te maken met de ontwikkeling van het karakter van Ceasar en het verhaal zelf. Zo weet Woody Harrelson als The Colonel, een zeer medogenloos personage neer te zetten welke misschien wel als de meeste duistere uit de serie gezien kan worden. Het aparte met de vorige delen is dat er in dit deel het minste aandacht is besteed aan de mensen maar dat het verhaal zich eigenlijk volledig concentreert op Ceasar en zijn innerlijke strijd waarbij zijn leiderschap in conflict komt met zijn persoonlijke(wraak)gevoelens. Door alle aandacht voor de apen komen de mensen er nog slechter vanaf dan in vergelijking met de vorige delen en blijft het personage van Woody Harrelson redelijk één dimensionaal. De ontwikkeling van de apen gaat in die mate zo ver dat zij eigenlijk het meest menselijke aspect van de film zijn geworden. Visueel ziet de film er prachtig uit en de apen komen weer levensecht over. Ook de setting van het bos in de winter geeft nogmaals het signaal af dat dit het laatste (winter) deel is. ondanks alle duistere aspecten is er ook ruimte voor wat humor en verlichting in de vorm van Bad Ape (de zeer herkenbare stem van Steve Zahn). Verder valt de mooi ingetogen rol van de jonge Amiah Miller als de stomme Nova op welke de film wat extra emotionele lading meegeeft. War is wat mij betreft een ijzersterke afsluiter van de serie.
Extra’s
Uiteraard mag een making of niet ontbreken waarbij de regisseur uit de doeken doet waarom hij dit deel op deze manier wilt maken. Interessanter is het gedeelte van Andy Serkis wiens toegewijde werk de Planet of the Apes films eigenlijk hun bestaansrecht geeft. Hierbij gaan ze ook in op de ontwikkeling van Ceasar door de delen heen. Motion capturing is hierbij het sleutel woord en zorgt ervoor dat figuren welke uit de computer komen zich toch natuurlijk door de scenes heen bewegen. Andy zijn werk hierin, en de overige acteurs die de apen spelen, laten zien hoeveel aandacht er besteedt is aan deze producties
Trailer
