Het is alweer 10 jaar geleden dat ik, en velen met mij, blij verrast worden met de komische zombiehorror Zombieland. Na een volledig mislukte poging om hier een serie van te maken kregen we nog toch een vervolg waar al jaren om gesmeekt werd. Nu is het natuurlijk wel de vraag of we niet teleurgesteld gaan worden met een slap aftreksel (hoewel zo slap als de pilot van de serie lijkt onmogelijk)
Columbus, Tallahassee, Wichita en Little Rock zijn nog altijd samen ten tijden van de zombieapocalypse. Sterker nog ze hebben een plek gevonden welke zij huis noemen. Helaas wordt Little Rock groot en wilt graag haar vleugels uitslaan. Daarnaast voelt Wichita zich steeds meer gevangen in de relatie met Columbus. Het o zo hechte gezinnetje lijkt daardoor toch uit elkaar te vallen terwijl de zombie dreiging blijft.
Het is alweer tien jaar geleden dat we kennismaakte met de vier karakters en ondertussen is er een hoop veranderd. Zowel het de cast als het zombiegenre heeft niet stil gezeten. De vraag was dus ook vooral of we nog wel zaten te wachten op een vervolg. Wat betreft de cast zitten alle vier de acteurs weer heerlijk in hun rol en het onderlingen gekibbel plus oneliners komen weer heerlijk over. Het feit dat de makers ook de regels van Columbus aan blijven houden geeft het geheel iets nostalgisch. Daarbij krijgt het viertal met best nog wat andere menselijke figuren te maken. Hierbij valt vooral Zoey Deutch op als bimbo Madison. Zij weet perfect getimed elke situatie ongemakkelijker te maken dan deze al is. Ook de toevoeging van de altijd charmante Rosario Dawson als lover interest voor Woody Harrelson zijn Tallahassee werkt goed. Verder zijn er nog wat meer korte en langere bijrollen die erbij komen. Wat betreft het verhaal heeft het geheel net als het origineel verder weinig om het lijf. De onderlinge chemie is gelukkig nog daar en daarbij is er weer genoeg aandacht voor het creatief afmaken van zombies. De zombies welke trouwens ook een ontwikkeling hebben gemaakt en verschillende klasses hebben. Het gore gehalte is daarmee weer hoog waarbij het vooral de zombies zijn die het op veelal gruwelijke wijze moeten ontzien. Double Tap is vooral een feest der herkenning met net genoeg vernieuwing zodat de fans (waaronder ik) ook van dit vervolg zullen genieten.
