Natuurlijk hield ik een dagelijks verslag bij met een berg mini reviews. Maar na 10 dagen en 31(!!) voorstellingen is achteraf even terugblikken misschien het beste zodat eerste indrukken wat zijn ingezakt en je rustig over alles hebt kunnen nadenken.
Wat heb ik gemist en daarmee bedoel ik ook echt gemist. Wat vond ik super om te zien en wat vond ik toch jammer.
Gemist zijn de masterclassen en speciale voorstellingen. Waar ik vorig jaar op 1 na alle masterclassen heb bijgewoond heb ik ze dit jaar allemaal gemist en baal daar ook echt van. Kwestie van beter plannen voor volgend jaar. Ook het filmconcert (veel te snel uitverkocht)de toverlantaarn (ziek) en de Kick-ass women panel (dubbele afspraak)werden gemist net als de workshops en helaas de Late Night Talkshows ook
Wat ik wel meegepakt heb naast de films waren flink wat VR films, welke in vergelijking met vorig jaar flinke stappen hebben gemaakt in kwaliteit. Het programma was niet voor niets uitgebreid inclusief toegang wat er betaald moest worden. Ik ben zeer benieuwd hoe dit volgend jaar weer verder wordt uitgebouwd. Per ongeluk, ik raakte met wat mensen aan de praat bij het festival cafe, faakte ik verzeild in een industrie borrel. En daar raakte ik nog meer geïnspireerd om zelf het schrijven meer op te gaan pakken (wie weet ooit zelf iets maken??)
Wat betreft de films, was ik zeer te spreken over de kwaliteit dit jaar. Sterker nog, geen feature scoorde een onvoldoende (of heb deze goed ontweken) en ook bij de shorts mij eigenlijk niet verveelt. Sterker nog ik was blij verrast met de kwaliteit van Nieuw Nederlands Peil waarin duidelijk werd dat er genoeg creativiteit is binnen de filmindustrie in het genre werk. Nu alleen nog zaak om ook budget te krijgen om goeie films te mogen maken. Vanaf de openingsdag met Isle of Dogs en Tragedy Girls zat ik direct in de vibe. Het grappige was dat een aantal niet eens zo originele verhalen een zeer hoog amusementsgehalte hadden.
Wat horror betreft scoorde de volgende titels wat mij betreft dikke voldoendes, Revenge, Downrange, Tragedy Girls, Mayhem, Mom and Dad en Les Affames (ook te zien op Netflix). De Horrortitels die wat mij betreft echt nog wat extra’s wisten te brengen waren de Terrifier (echt best ziek) Mon mon mon Monsters, Compulsion en Ghost Stories. Helaas wist Pascal (Martyrs) Laugier met Incident in a Ghostland ons niet te verrassen sterker nog zijn eerdere The Tall Man was bijna een meesterwerk vergeleken met dit werk welke op zijn best onderhoudend was. Grootste kritiekpunt was misschien wel dat deze film in tegenstelling tot het Kick-Ass Women programma best vrouwonvriendelijk was.
Ook de documentaires mochten niet ontbreken en waar World of Darkness helaas wat teleurstelde door niet dieper in te gaan op een aantal cruciale gebeurtenissen schetste het wel een mooi beeld over de invloed van de RPG Vampires Masquerade op het het hele milieu en de invloeden die het had op meerdere films en hoe vampieren gezien werd. King Cohen was wat dat betreft wel een schot in de roos. Larry Cohen (hoor velen al denken wie???) blijkt een behoorlijk invloed gehad te hebben op verschillende ontwikkelingen in Hollywood. Van Blaxploitation (aren’t all movies exploitation movies??) tot Guerilla filmmaking hij stond aan het begin en ging controverse niet uit de weg. Zijn It’s Alive werd bijna verbannen maar de studio die The Exorcist uitbracht kon niet anders dan zijn Horrorbaby film toch uit te brengen. Jaja deze man zal een inspiratie voor velen zijn net als de ontwikkeling van zijn carriere.
Wat betreft Sci-Fi en Fantasy stelde het festival wat mij betreft ook niet teleur. Waar animatie ontbrak werden er maar liefst 2 stop motion films vertoond welke beide hoog scoorde bij het publiek. Waar je bij Isle of Dogs je toch van de stijl van Wes Anderson moest houden (iets wat ik wel degelijk doe) vond ik Junk Head iets te langdradig ondanks dat de maker wel een zeer bijzondere wereld had geschapen. Het leuke was dat vele films het publiek verdeeld achter liet. Zoals Hagazussa, waarbij mijn moeder en zusje niet wisten hoe snel ze de zaal moesten verlaten maar ik van een van de vrijwilligers hoorde dat dat zijn festival favoriet was. Ook films als Family, Tiere, Human, Space, Time and Human lieten gezien hun scorekaart een verdeeld publiek achter. Dat is ook iets wat ik zo leuk vind aan dit festival. De Fantastische film moet meer dan andere films het hebben van de interpretatie van de kijker en dat schept ruimte voor gespreksstof. Gesprekken met programmeurs die open staan voor de visies van anderen, gesprekken met de vrijwilligers die naast de goede zorg en de sfeer ook leuke gesprekspartners blijken waarvan vele ook het een ander mee krijgen op het festival en met tips kunnen komen over wat wel mee te pakken. Dank Stanislaw en Lisa voor VR programma #9 welke ik het leukste vond van de 5 programma’s die ik gezien heb. Aan de andere kant hoeven lage scores niet betekenen dat een film per definitie minder is. Ik keek Downrange toen deze als een na laagste op de score lijst stond en ik en velen met mij hebben zich toch uitstekend vermaakt tijdens deze vertoning. Hieruit blijkt maar weer wat een bijzonder medium film eigenlijk is en wat genrefilms al dan niet teweeg kunnen brengen bij de bezoekers.
Hetzelfde gold ook voor het Shortprogramma, waarbij ik een van de weinige bezoekers was die werkelijk alle 5 (Comedy, Sci-Fi, Horror, Kick-ass Women en Nieuw Nederlands Peil) bezocht had. Hierbij was zoals elk jaar de Sci-Fi shorts de wildcard aangezien je gewoonweg niet weet wat je kan verwachten. Moet wel zeggen dat ik een van de filmpjes hierbij eerder in de Kick-Ass Women shorts (die ik overigens iets vond tegenvallen) had verwacht dan in deze categorie. Comedy en Horror deden het zoals elk jaar weer goed, maar het meeste indruk maakte de shorts uit Nieuw Nederlands Peil waaruit toch bleek dat er genoeg genre talent rondloopt in Nederland (nu nog de vrijheid om echt datgene te maken waar vele van dromen een genre feature)
Het festival had dit jaar een redelijk algemeen thema genomen waarbij de fantastische verhalen en hun geschiedenis centraal stonden. Ik kan ook niets anders zeggen dan dat ik dit als zeer geslaagd heb ervaren met innovatieve films, bekende verhalen die net anders verteld of geïnterpreteerd moeten worden of klassieke verhalen of vertelvormen. Ook met het eindresultaat van de prijswinnaars werd ik positief verrast, want op de VR award na (vond deze persoonlijk vreselijk maar zat technisch wel goed in elkaar) was ik het 100% eens met alle andere prijswinnaars welke op de slotavond werden bekendgemaakt.
Ik wil dan ook Chris Oosterom bedanken voor wederom een voor mij zeer geslaagd Imagine Film Festival. Net als de programmeurs Stanislaw Liguzinski (zeer divers VR programma en leuke intro’s voor de features), Lauren Murphy (voor de bevlogen intro’s van Mon mon mon Monsters, maar pas erop dat je een film niet teveel de hemel in prijst voor de vertoning vb Tigers are not Affraid) Phil van Tongeren (die altijd precies weet wat hij moet zeggen en wat niet) Asanki van der Schoof (mooi shorts programma en ondanks een zenuwachtig begin er steeds beter in kwam) Bas Postmus (ook voor het Shortsprogramma en je foutje is je vergeven, want heel veel hebben het ook niet gezien ;o) ) die weer een mooie selectie hebben gemaakt van features en shorts. Uiteraard wil ik ook de vele vrijwilligers waarbij ik weer vele bekende gezichten zag en ook weer een aantal nieuwe en alle bezoekers die het geduld hadden om met mij in gesprek te gaan over alles wat er te zien en te beleven was tijdens dit festival.
Mijn persoonlijke top 5
- Isle of Dogs, ben en blijf een Wes Anderson fan en Isle of Dogs is in mijn ogen weer een prachtig verhaal met een duidelijk hart en een prachtige stemmencast welke nergens verzaakt.
- Tigers are not Affraid, Issa Lopez gaat voor een volgend project samenwerken met Guillermo del Toro. Jammer dat ik haar niet live heb mogen meemaken dit festival
- The Place, een simpele setting op 1 locatie en toch een enerverende film afleveren. Het is slechts weinig filmmakers gelukt en de Italiaanse Regisseur en schrijver Paolo Genovese is het gelukt.
- Mon mon mon Monsters!!, Mede dankzij de sterke intro van Lauren Murphy ging ik er goed voor zitten en ik werd aangenaam verrast met een film die duidelijk meer was dan een simpele monsterfilm.
- King Cohen, Zelden mij zo geamuseerd bij een documentaire. Larry Cohen was en is een charismatische man welke veel heeft bereikt in de filmindustrie. Dingen zelfs die tegenwoordig niet meer voor mogelijk gehouden kunnen worden. Deze van origine schrijver, welke ging regisseren om zijn verhaal goed te kunnen vertellen en de schrijver te beschermen, om vervolgens te produceren om zich als regisseur te beschermen tegen bemoeienissen van studio’s.
Winnaars
Imagine VR Award (De enige waar ik het niet mee eens was, omdat het mij gewoonweg niet boeide ondanks dat het filmpje technisch goed in elkaar zat)
Summation of Force (Narelle Autio, Matthew Bate – Australië 2017)
Imagine Pitch Contest (Een van de leukere en sterkere shorts bij Nieuw Nederlands Peil was de opmaat voor een geslaagde pitch)
Meet Jimmy (David-Jan Bronsgeest – Nederland 2018)
MovieZone Jury Award ( Een verrassende keuze van de jongere jury, zoals deze wel vaker verrassende keuzes maakt. Compulsión is klein van opzet, maar de prachtige locatie waar het geheel zich vloekt met de harde werkelijkheid waar de vrouwelijke hoofdpersonen mee te maken krijgen. Deze award werd mooi ingeleid door de Jury zelf welke een mooie Easteregg toonde om de winnaar bekend te maken.)
Compulsión (Àngel González – Spanje 2017)
Méliès d’argent voor de beste Europese fantastische korte film ( Werd vertoond in het Comedy short programma en was volgens de Jury een van de meest gewaagde shorts en ik kon ze geen ongelijk geven. De makers hebben het voor elkaar gekregen om een grote groep mensen met Downsyndroom op te trommelen voor deze short welke echt grappig is, maar ook weet te ontroeren in al zijn simpelheid. Een terechte winnaar!!!)
Downside Up (Peter Ghesquière – België 2017)
Méliès d’argent voor de beste Europese fantastische feature film ( De Jury was verdeeld maar over 1 ding waren ze het eens en dat was The Place. Niet alleen bij de Jury viel deze film in de smaak gezien de 4de plek in het publieksklassement (bij mij was het de derde plek) en goed nieuws voor iedereen die deze film gemist heeft want de film krijgt een bioscoop release in juli.
The Place (Paolo Genovese – Italië 2017)
Black Tulip Award ( Wederom een terechte winnaar. Een film welke door de actualiteit in Mexico aan impact wint maar bovenal de kracht van verbeelding toejuichd. Issa Lopez levert een prachtige film af die het hart en de verbeelding weet te raken en tegelijk een maatschappelijk probleem aankaart. Een van de absolute toppers dit jaar bij Imagine
Tigers Are Not Afraid (Issa López – Mexico 2017)
Silver Scream Award ( Net als vorig jaar was het weer de openingsfilm die er met publieksprijs vandoor is gegaan. Nu kan je daarover vallen, maar aan de andere kant ging het dit jaar om de kunst van het verhalen vertellen en het creeeren van een eigen wereld. Laat Wes Anderson daar nu een meester in zijn. Met Isle of Dogs levert Wes zijn tweede Stop Motion film af met een bijzonder verhaal en een al even bijzondere uitvoering. Het verhaal heeft een hart, wordt spannend en herbergt zijn kenmerkende gevoel voor humor. Duidelijk is dat je wel van Wes Anderson moet houden om deze film echt te kunnen waarderen en wat bleek dat konden de meeste bezoekers van Imagine dit jaar
Isle of Dogs (Wes Anderson – Duitsland/Verenigde Staten 2018
Foto’s vanaf het festival inclusief mijn eigen Hero’s Journey welke ik uiteraard ook heb afgelegd
