Dag 4 van mijn Imagine avontuur en er staan na gisteren weer 3 titels op de lijst. Huesera, 3000 years of Longing en the five Devils. Weer lekker divers en tussendoor probeer ik nog de verslagen van gisteren opnieuw te maken welke helaas door een technische storing fout gingen :o(
Huesera was de eerste film van vandaag en deze werd mij al aangeraden vanuit een filmforum. Het verhaal gaat over Valeria welke samen met haar vriend zwanger probeerd te worden. Wanneer dit ook lukt krijgt zij tijdens de zwangerschap steeds naarder wordende visioenen welke levensecht lijken. Dit zit haar leven zo op zijn kop dat haar band met haar familie, haar vriend, haar oude liefde en haar kind op het spel komt te staan. Huesera kent een rustige opbouw waarbij we hoofdrolspeelster stukje bij beetje leren kennen als een zelfstandige vrouw. Natalia Solian zet haar heel natuurlijk neer met alle twijfels die erbij komen kijken voor het aankomende moederschap. De overgang naar een steeds meer in paniek rakende vrouw welke voor haar gevoel de grip op realiteit kwijtraakt is ijzersterk. Dat maakt dat naast het goede ingetogen geschreven script de film aankomt bij de kijker. Tel daarbij een aantal goed getimede schrikeffecten en de overtuigende en effectieve make-up en je hebt een drama film welke steeds meer naar horror neigt en mits goed uitgevoerd zijn dat de films die het meest aankomen. De film verandert ook nergens in tempo en voelt geen moment langdradig aan. Kortom een echte aanrader!!!
Film nr 2 vandaag is 3000 years of longing met Idris Elba en Tilda in de hoofdrollen en George ‘Mad Max’ Miller in de regiestoel. Tilda speelt de rol van Alithea, een professor welke met regelmaat op reis gaat om zich te verdiepen in verhalen uit verre gebieden. Tijdens een werktrip naar Istanbul weet zij de hand te leggen op een lamp, een hele bijzondere lamp. Uit de lamp verschijnt een Djinn ( gespeeld door Idris Elba) en uiteraard krijgt zij het aanbod van drie wensen. Voordat Alithea zich echter waagt aan de drie wensen die de Djinn zijn vrijheid moeten geven wil zij eerst weten wat het verhaal is van de Djinn. Een verhaal wat zoals de titel verraad 3000 jaar beslaat. Met 2 van zulke sterke hoofdrolspelers en een regisseur die wel wat spektakel op beeld kan vastleggen mag je wel wat verwachten, maar helaas lost deze film maar een deel van de verwachtingen in. Elba en Swinton vullen hun rollen mooi in waarbij beide prachtig kunnen vertellen. Daarbij is Elba meer de charismatische en Swinton meer de pragmatische, het probleem ligt hem in het feit dat er tussen de twee ook een chemie moet zijn wat helaas wel ontbreekt zonder dat 1 van de 2 slecht acteert. Ook de verhalen uit het verleden welke door beide verteld worden weten niet allemaal zo te boeien ondanks dat ze prachtig in beeld zijn gebracht. 3000 years of Longing schept in alles veel verwachtingen, maar velen zullen na 3000 seconden zich weinig meer van deze film herinneren vrees ik. Leuk voor een keer, maar geen film die blijft hangen.
de laatste film vandaag is er een die binnenkort ook in de bioscoop te zien zal zijn, namelijk Les Sinq Diables. Zoals ons bij de intro al wordt verteld is dit geen doorsnee Imagine film. De oplettende kijker zal echter al snel de genre elementen eruit pikken en zien dat deze titel wel echt op het festival thuishoort. De film verteld het verhaal van Vicky en haar ouders Joanne en Jimmy welke worstelen met de terugkeer van Jimmy zijn zus Julia. Vicky zet zich steeds meer af tegen Julia naarmate zij meer leert over het verleden met alle gevolgen van dien. Mensen kunnen van alles vinden over de thema’s in deze film. Ik houdt mij graag bij het verhaal en het acteerwerk en dat zit heel goed. Het verhaal kabbelt rustig voort en onthuld stukje bij beetje het verhaal welke niet alleen op het gezin drukt, maar ook op de omgeving waar ze wonen en leven. Met name hoe de rol van Vicky in alles zich ontwikkeld is mooi gedaan. Daarbij komt een van de sterkste punten het licht de rol van de jonge Vicky, gespeeld door Sally Dramé. Dit meisje gaat van schattig naar nieuwsgierig naar bezitterig en weer terug in een oogwenk en alles geloofwaardig. De volwassen spelen alles ook heel natuurlijk en intgetogen en dat alles maakt dat de film heel goed weg te kijken is en de kijker weet te grijpen.