De trailer voor het Imagine Film Festival is eindelijk daar en een groot deel van het programma is ondertussen ook bekend. Het wordt dus tijd om vooruit te kijken over wat Imagine dit jaar (tot nu toe) te bieden heeft en de achtergrond van het programma. Uiteraard kijk ik ook vooruit over waar ik naar uitkijk.
Nature Strikes Back
Nature Strikes Back is een van de thema programma’s dit jaar en dat kun je bijna niet los zien van de huidige staat van de wereld. Natuur en milieu zijn steeds belangrijkere thema’s geworden in elke laag van de samenleving, in de media en de politiek. In films is het thema echter al heel oud als we terugkijken in de geschiedenis van de film. Lang wist de mens elke keer natuur te verslaan maar makkelijk ging dat niet en vaak bleek de mens toch echt de slechterik. Kijk naar een van de grootste klassiekers Frankenstein, naar het boek van Mary Shelley, waarbij de mens een onnatuurlijk wezen creëert welke zich vervolgens tegen de mens keert. Net als bij King Kong bijvoorbeeld, een onbegrepen afwijking van de natuur welke terugsloeg, stelt dat de mens niet altijd de goeierik is in het verhaal. Godzilla is nog zo’n wezen waarbij het de vraag was of dit monster onze beschermer of onze ondergang zou worden. Wanneer ging het voor het eerst mis op grote en commerciële wijze? Planet of the Apes en daar werd pas aan het einde duidelijk hoe het zat en dat de mensheid toch echt verloren had. Iets wat in de prequels van de afgelopen jaren gelukkig heel sterk terugkwam. Dit waren wel titels met een meer maatschappelijke lading, maar ook in pulp gedeelte heeft de mens vaak genoeg de deksel op de neus gekregen van Moeder natuur. Denk aan alle creature features zoals Jaws, Anaconda, Deep Rising, Placid Lake en Arachnophobia en dat zijn de titels welke welke nog een aardige bekendheid hebben gekregen in de bioscoop. Een hele hoop creature features hebben echter nooit een vertoning gehad in de bioscoop (in ieder geval niet in Nederland) tegenwoordig blijkt de SyFy channel een aardige rits te hebben voortgebracht waarbij met name de Sharknado films een hoog pulp gehalte en aardig wat fanbase wist te verkrijgen. Een belangrijk thema wat elke keer terugkwam is dat wij mensen het toch aardig te verduren krijgen tegenover de machten der natuur. En in hoeverre is het wenselijk om alles te willen controleren terwijl onze eigen wereldbevolking bijna oncontroleerbaar door blijft groeien? Nature Strikes Back zie ik niet als een vernieuwend thema, maar wel een thema welke veel raakvlakken heeft met genrefilms en daarom zeker goed past bij Imagine
Het Aanbod
Met de klassieker Waterworld, 25 jaar geleden de duurste film ooit gemaakt, is de mens het slachtoffer geworden van het broeikaseffect waardoor een groot deel van de aarde onderwater is komen te staan. Deze klassieker was gedoemd te floppen maar is stiekem best vermakelijk en toont dat de natuur ook op een andere manier kan terugslaan dan met (genetisch gemanipuleerde) dieren. Jallikattu is wat dat betreft weer iets heel anders. Hier loopt een traditie volledig uit de hand wanneer het dier dat geslacht moet worden ontsnapt. De vraag rijst wie hier nu meer beestachtig is, de mens of de Buffel? In Bullets of Justice krijgen we te maken met mutaties van mens en big en dat is natuurlijk vragen om problemen. Hierin is een rol weggelegd voor genreacteur Danny Trejo. Met Sea Fever komt een boot vast te liggen op zee en krijgt de bemanning te maken met een onbekende vijand. een film over bijgeloof en het grote onbekende wat de natuur nog altijd te bieden heeft. Met The Returned/ Los Que Vuelven wordt natuur neergezet als iets spiritueels en zoals Pet Sematary ons ooit leerde moet je daarbij uitkijken. Tot slot in het Nature Strikes Back programma is daar Lake Michigan Monster een bizar film experiment is denk ik de beste benaming voor deze titel. Ik zeg kijk de trailer en oordeel zelf.
Waar kijken wij naar uit?
Wat verwacht ik zelf dit jaar? Ik weet het nog niet helemaal omdat ik dit jaar minder tijd heb om het festival overdag te bezoeken door een nieuwe job die mijn aandacht zal opeisen. Vorig jaar was ook voor het festival duidelijk dat veel titels ook een bioscoop release zou krijgen iets wat voor mij nu nog echt een raadsel is. Zijn er wel titels waar ik al naar uitkijk? Zeker wel!!! Advantages of Traveling by Train bijvoorbeeld is een Spaanstalige film die het temperament mixt met in elkaar overlopende verhaallijnen waarvan de een nog bizarder is dan de ander. Bliss van Joe Begos ben ik ook zeer benieuwd naar al is het omdat ik eigenlijk wel fan was van een van zijn vorige films. The Mind’s Eye werd tijdens een van de laatste edities van The Night of Terror vertoond en hoewel niet door iedereen geliefd kon ik deze door Scanners geïnspireerde horror wel waarderen. Bliss beloofd een bijna vervreemdende trip te gaan zijn waar ik stiekem wel heel benieuwd naar ben. Come to Daddy met in de hoofdrol Elija Woods is het type zwartgallige komedie waar ik zeker van kan gaan houden. Daarbij bewijst Elija de afgelopen jaren dat de genrefilm hem eigenlijk wel goed ligt. Nicolas Cage is nog zo’n acteur welke zichzelf opnieuw lijkt te hebben uitgevonden en bedacht heeft dat de genrefilm hem beter ligt dan het Straight to Video werk wat hij een aantal jaren achtereen afleverde. Hij schitterd dan ook in de hoofdrol in Color Out of Space van Special Guest regisseur Richard Stanley. Met Kill Mode brengt het Festival het eindresultaat van een Pitch winnaar (2016) en hoewel ik niet bepaald fan was van Molly (waarvan Kill Mode een prequel is) ben ik toch zeer benieuwd naar het eindresultaat. Uiteraard zal ik ook weer de nodige Virtual Reality dingen meepakken (zeer benieuwd naar het aanbod dit jaar), de shorts zijn zoals elk jaar ook iets om naar uit te kijken net als de rest van het randprogramma (denk bijvoorbeeld aan games, presentaties en workshops)