De beste lijstjes vliegen je weer om de oren en ook ik ben uiteraard gaan terugdenken over wat ik echt goed vond, maar ook een bepaalde entertainment gehalte had (iets wat ik toch ook belangrijk vind in films). Een film die uitstekend in elkaar zit met ijzersterk acteerwerk kan nog steeds zo saai zijn als wat voor de gemiddelde bioscoop bezoeker. Dat wil niet zeggen dat mijn lijst vol staat met blockbusters, maar wel dat ik onderstaande titels stuk voor stuk sterk in elkaar vond steken, maar waarbij ik ook nog eens van begin tot het eind geboeid was. Ik moet daarbij zeggen dat ik nog nooit zoveel films in de bioscoop heb gezien als afgelopen jaar (100+) en het op de top 6 na dan redelijk stuivertje wisselen voor de overige titels. Ik begin dan ook elke keer met 2 titels welke de top 12 net niet gered hebben, maar na mijn mening wel tot de must see titels van het afgelopen jaar behoorde.
Dear White People wist mij begin van het jaar te verrassen met scherpe satire, welke zeer kritische vragen stelde over in racisme versus sociale verschillen en het beschermen van eigen cultuur (misschien handig voor die zwarte pieten haters om deze film eens te kijken).
End of the Tour is een film die hier nauwelijks aandacht heeft gekregen, maar welke een prachtig beeld geeft van een briljante auteur welke duidelijk in het verkeerde tijdperk leefde. Wat mij het meest pakte waren de hoofdrollen van Jason Segel en Jesse Eissenberg, welke zeer aan elkaar gewaagd waren en weer eens iets anders lieten zien dan dat we van hen gewend waren.
12. The Lobster
Alleen al met zijn uitgangspunt is de Lobster bijzonder te noemen. In een toekomst waar single zijn geen optie is besluit David (Colin Farrell) zich in te checken in een last resort hotel, waar iedereen 45 dagen krijgt om een partner te vinden of anders verandert te worden in een dier naar keuze. Dit ongewone gegeven wordt op een ongewone manier tot leven gebracht door regisseur Yorgos Lanthimos. Colin Farrell bewijst wederom dat hij, naast jarenlang bekend gestaan te hebben als moeilijke pretty boy, gewoon een goede acteur is. Hij maakt van David een eerlijk en breekbaar figuur en weet ondanks het saaie karakter een memorabel figuur neer te zetten. De film lijkt in opzet een romantisch komedie, maar biedt zoveel meer dan dat met zijn zwartgallige humor en kleurrijke figuren. De film kan tevens gezien worden als een aanklacht tegen de huidige trend, waarbij iedereen maar moet voldoen aan bepaalde standaarden die de samenleving heeft vastgesteld en andere denkwijzen of levenswijzen steeds moeilijker geaccepteerd worden.
11. De Surprise
De meest verrassende romantische komedie van het jaar en daar was niets van gelogen. Hoewel het geen dijenkletser is of een romantische draak waarbij 2 mensen die gedurende 90 minuten om elkaar heen draaien strooiend met verliefde blikken, overtuigd deze film met een bijzonder gegeven door zijn nuchtere aanpak. Mike van Diem heeft na Karakter geen speelfilm meer gemaakt, maar met De Surprise laat hij wederom zien een begenadigd regisseur en verhalenverteller te zijn. Gesterkt door de hoofdrolspelers Jeroen van Koningsbrugge en Georgina Verbaan, die uitstekend aan elkaar gewaagd zijn wist deze film mij van begin tot het eind te raken. Laat Mike van Diem nu alsjeblieft niet weer 18 jaar wachten om weer een film te maken.
Wederom een romantische film, want het was dit jaar blijkbaar een goed jaar voor bijzondere romantische producties. Liza zal in Nederland geen bioscoop release krijgen en dat is eigenlijk heel erg jammer, want ik kan werkelijk iedereen deze bijzondere Hongaarse productie aanraden. Deze film met de knappe Hongaarse …. als Liza die maar niet de ware liefde kan vinden en dankzij een jaloerse geest een spoor van dood en verderf achter zich laat is romantisch, lief, spannend, fantasierijk, maar bovenal hilarisch. Mochten we deze titel te pakken krijgen gaan we hier zeker op terugkomen, want niet voor niets greep deze film net naast de Silver Scream Award tijdens het Imagine Film Festival.
