De beste lijstjes vliegen je weer om de oren en ook ik ben uiteraard gaan terugdenken over wat ik echt goed vond, maar ook een bepaalde entertainment gehalte had (iets wat ik toch ook belangrijk vind in films). Een film die uitstekend in elkaar zit met ijzersterk acteerwerk kan nog steeds zo saai zijn als wat voor de gemiddelde bioscoop bezoeker. Dat wil niet zeggen dat mijn lijst vol staat met blockbusters, maar wel dat ik onderstaande titels stuk voor stuk sterk in elkaar vond steken, maar waarbij ik ook nog eens van begin tot het eind geboeid was. Ik moet daarbij zeggen dat ik nog nooit zoveel films in de bioscoop heb gezien als afgelopen jaar (100+) en het op de top 6 na dan redelijk stuivertje wisselen voor de overige titels. Ik begin dan ook met 2 titels welke de top 12 net niet gered hebben, maar na mijn mening wel tot de must see titels van het afgelopen jaar behoorde.
45 Years, de grote filmhuis hit dit jaar en zeker niet onterecht. Charlotte Rampling (Oscar kandidate???) schittert als Kate, de vrouw die door iets uit het verleden van haar man haar huwelijksfeest in gevaar ziet komen.
De Amerikaanse Indie hit Me and Earl and the Dying Girl wist hier in Nederland weinig voor elkaar te krijgen (misschien dachten mensen dit weer een soort Fault in Our Stars was??) , maar dit was een van de weinige films die mij toch echt wist te raken in al zijn eerlijkheid. Net als 50/50 is dit weer een film welke het onderwerp kanker serieus neemt maar ook een gepaste komische noot erin heeft verwerkt waardoor deze misschien wel beter aankomt dan de meeste recht toe recht aan drama’s. We vergeven Olivia Cooke, welke al een paar jaar een leuke rol in Bates Motel speelt, haar baager producties The Quiet Ones en Ouija
9. Steve Jobs
Een film met heel wat voeten in de aarde. Niet alleen was er slechts een paar jaar eerder de biopic met Ashton Kutcher, ook was er een casting wissel toen Christian Bale uit het project stapte. Met Michael Fassbender koos Danny Boyle voor een echte karakter acteur, die misschien de uiterlijke gelijkenis miste (welke Ashton Kutcher wel had), maar welke qua karakter en persoonlijkheid wel de uitstraling en kracht uitstraalde waar Steve Jobs om bekend stond. Deze film redde het in mijn lijst ondanks mijn aversie met alles van Apple, want wat deze film liet zien tijdens drie sleutelmomenten van Steve Jobs zijn carrière was dat deze man absoluut niet de makkelijkste was. Ondanks alle tegenslagen bleek hij wel gelijk te hebben en heeft hij de basis gelegd tot een van de meest waardevolle merken wereldwijd. Wat vooral duidelijk wordt is dat hij niet zozeer de uitvinder was, maar de man met het idee het plan, de dirigent om het zo te zeggen, welke van iedereen meer dan 200% toewijding eiste. Iets wat hem misschien niet geliefd maakte, maar waardoor hij wel meer voor elkaar kreeg dan wat sommige, zo niet de meeste, ooit konden verwachten. De manier waarop dit verhaal tot leven wordt gebracht kan zelfs ik als vervend Apple hater alleen maar respect en bewondering voor hebben.
8. Ex_Machina
2015 was het jaar voor Alicia Vikander, niet alleen zat deze Zweedse schone in de matig ontvangen Seventh Son en The Man From U.N.C.L.E., maar haar jaar werd gemaakt door Ex_Machina en het hier nog te verschijnen The Danish Girl. Ex-Machina is en kleine, maar zeer intense futuristische Sci-Fi thriller waarbij je als kijker meegesleurd wordt in de driehoek Gleeson, Isaacs en Vikander, waar de machtsverhouding maar in blijft verschuiven. Je wordt als kijker meegenomen in de vraag of er zoiets is als kunstmatige intelligentie en dan rijst de vraag in hoeverre is het wenselijk. Met drie hoofdrolspeler die uitstekend aan elkaar gewaagd zijn en prachtige special effects was dit een van de sterkste titels tijdens het afgelopen Imagine Film Fantastische Film Festival en ging deze er dan ook zeer terecht vandoor met de publieksprijs de Silver Scream Award.
7. It Follows
Ik vond het qua sterke horrors best een matig jaar. De meeste die goed of in ieder geval vermakelijk waren van komische aard, maar de serieuze horrors waren veelal zwak en goedkoop gemaakt. It Follows was hierbij de uitzondering op de regel en heeft het daarom ook tot mijn top 10 geschopt voor 2015. Vanaf het moment dat ik de eerste trailer zag was ik benieuwd naar deze film, ook bij de 3de keer in de bioscoop zat ik er nog steeds in. It Follows is zo een film welke onder je huid gaat zitten. het kwaad in It Follows heeft namelijk niet 1 gezicht, maar het kan iedereen zijn en overal wezen en dat is vanaf het moment dat hoofdpersoon (Maika Monroe) wordt achtervolgd het gevoel wat uitstekend wordt overgebracht op de kijker. Heerlijke onderhuidse spanning waarbij de jonge cast ook nog eens overtuigd met natuurlijk acteerwerk. Wat mij betreft de horrorfilm van 2015
