Afgelopen jaar was een van onze schrijvers al naar de bioscoop geweest en omdat ik hem gemist had pakte ik deze titel thuis mee. Hoewel de film niet flopte werd het ook niet het succes wat men ervan had verwacht met Jennifer Lawrence en Chris Pratt in de hoofdrollen.
Het het ruimteschip Avalon welke onderweg is naar de kolonie planeet Homestead II gaat onderweg iets mis waardoor de slaapcapsule van Jim Preston hem 90 jaar(!!!) te vroeg wakker maakt. Jim probeert er het beste van te maken, maar in je eentje op zo’n groot schip je tijd doorbrengen itot je dood is toch niet alles. Wanneer de vrouwelijke passagier Aurora Lane ontwaakt proberen de twee er het beste van te maken op het schip wat alles te bieden heeft. tijdens hun tijd samen bloeit er iets moois tussen de twee, maar het schip welke steeds meer mankementen lijkt te vertonen en een geheim van Jim lijken een happily ever after toch in de weg te zitten.
Passengers werd groots aangekondigd met de sterren Chris Pratt en Jennifer Lawrence in de hoofdrol in deze film die geregisseerd werd door Morten Tyldum. Chris Pratt moet het begin van de film dragen als een soort Robinson Croesoe. En eerlijk is eerlijk dit gaat hem behoorlijk goed af. Zodra Jennifer Lawrence als Aurora in beeld komt krijgt de film een andere dimensie met een vleugje romantiek. De film blijft dan ook licht van toon ondanks dat de hoofdrolspelers op een gegeven moment toch echt voor hun leven moeten vechten. Waar regisseur Morten met de Imitation Game een zeer tragisch figuur tot leven bracht met veel gevoel voor drama. In Passengers ontbreekt dit bijna volledig. Met het gegeven kun je twee kanten opgaan enerszijds een meer dramatische kant waarbij de regisseur de focus legt op de dramatische situatie en het gevecht om te overleven, iets wat toch meer impact had gemaakt. De regisseur koos echter voor een romantisch avontuur waarbij het slot bijna al te voorspellen is vanaf de aantiteling. Het helpt ook niet dat beide personages redelijk simpele motivaties hebben welke weinig toevoegen aan het verhaal. Toegegeven de film ziet er fantastisch uit, en ook de geluidseffecten nemen de kijker bijna voelbaar mee op ruimtereis. Had de regisseur voor een ander invalshoek gegaan met meer drama had dit de film bijna zeker meer goed gedaan. Het is dan ook tekenend dat de beste rol van deze film uiteindelijk die van Michael Sheen is als de androïde barman welke als enige andere gezelschap kan worden gezien. Passengers is nu een bigbudget sterrenvehikel geworden met weinig inhoud welke niet meer dan als een tussendoortje gezien kan worden.
Extra’s:
boordevol extra’s kom je er na de film achter dat er stiekem veel meer in dit verhaal had gezeten. Ook de invalshoek van Laurence Fishburne voor zijn bijrol komt helaas niet over waardoor je tot de conclusie komt dat de makers zich teveel hebben gefocused op het maken van een commerciële hit in plaats van een ijzersterke Science Fiction film.
Trailer
