In deze door Corona-crisis getekende tijd heb ik net als velen andere veel meer tijd om series te kijken. Ik probeer hierbij ook te kijken naar nieuwe releases tegenover wat ik nog wil inhalen. Amazone Prime behoort bij mij nu tot de streamingdienst welke eigenlijk met het meest interessante en gewaagde content aan het komen is. Zo kwam ook Tales From the Loop onder mijn aandacht. Een serie gebaseerd op de kunst van Simon Stalenhag en gecreëerd en geschreven door Nathaniel Halpern (O.a. Outcast en Legion) Waar ik een groot fan was van het eerste seizoen van Outcast (moet seizoen 2 nog altijd zien) en ook bij Legion nog niet verder was gekomen dan de eerste paar afleveringen staat deze schrijver er bij mij goed op. Uiteraard ben ik online ook gaan kijken naar het werk van Simon Stalenhag. Het werk welke futuristische techniek combineert met alledaagse omgevingen spreekt heel erg tot de verbeelding.
Nu heeft Nathaniel 8 afleveringen geschreven voor het eerste seizoen. 8 afleveringen met ieder een op zichzelf staand verhaal. Ik heb hiervan 5 afleveringen mogen zien welke wel raakvlakken met elkaar kennen vanwege de locatie en de bewoners van de plaats. Alle verhalen spelen zich in Mercer waar een wetenschapsproject is opgestart. Dit project ook wel The Loop genoemd zorgt ervoor dat er bijzondere dingen gebeuren met de bewoners van het plaatsje. Hoewel de verhalen een futuristisch en bovennatuurlijke inslag hebben kan ik wel zeggen dat dit stuk voor stuk zeer persoonlijke verhalen zijn geworden waarbij de menselijke emotie centraal staat. Thema’s als dood, verlies, controle en liefde komen stuk voor stuk voorbij waarbij verschillende personages allemaal ontwikkelingen doormaken. Ik heb nog niet alle afleveringen gezien, maar ondanks het de trage wijze van vertellen vond ik elke aflevering zeer boeiend en niet zozeer door het bovennatuurlijke gegeven maar juist door het menselijke aspect welke elke aflevering weer de boventoon voert. Dit in combinatie met heel heel sterk camerawerk waardoor er in elke aflevering wel een paar onvergetelijke shots waaronder de still die op de kunst van Simon Stalenhag is gebaseerd.
Ik heb het geluk en de eer gehad ook een kort interview te mogen doen met zowel de schrijver Nathaniel Halpern als met regisseur Tim Mielants (o.a. De Patrick), welke een van de afleveringen heeft geregisseerd.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen, De serie is gebaseerd op het werk van Simon Stalenhag. Was hij verder op een of andere manier betrokken bij het schrijven van de verhalen van Tales From the Loop? Ik wilde vooral de esthetiek van de kunst vangen in de verhalen hierbij hebben we wel veel contact gehad over hoe alles eruit zou zien. Om een voorbeeld te geven een van de karakters heeft een robotarm welke dus door hem ontworpen is.
Hij is dus wat betreft vormgeving wel betrokken gebleven maar niet qua invulling van het verhaal? Nee, dat is volledig door mij gedaan, maar we waren vooral blij dat hij betrokken bleef in het creatieve proces zodat de serie ook eer bleef doen aan zijn kunst.
Buiten het werk van Simon Stalenhag, wat inspireerde jou tot het schrijven van deze toch persoonlijke verhalen? In veel kunstwerken staan er altijd wel 1 of 2 personen afgebeeld waardoor je al de indruk kreeg dat het verhaal wat verteld werd eigenlijk meer over de mensen ging dan over de robots. Daarom wilde ik ook verhalen eromheen bouwen welke meer draaide om de universele gevoelens die mensen delen. Zo ervaar je als kijker ook eerder herkenning met de karakters omdat je bekend met hun situatie. Tijdens de productie heb ik hier ook veel over gesproken met de cast en crew kijkend naar het vroege werk van Ingmar Bergman en Andre Tarkovsky als referentie waarbij de kracht lag in het vangen van de emotie.
Jij hebt zelf alle afleveringen geschreven toch? Ja, dat klopt
Dan kom ik nu met een oneerlijke vraag misschien, maar heb je ook een favoriet verhaal in deze serie? dat is inderdaad geen leuke vraag. Het zijn vooral momenten die mij bijblijven waarbij ik niet meer denk aan eventuele verhaallijnen. ik denk vooral in beelden. Ik wilde vooral een serie maken die beelden gaf aan mensen welke hun zal bijblijven. Er zijn dus ook heel veel momenten/beelden die mij zijn bij gebleven dan dat ik denk oh dat was een verhaal mij echt heel trok.
Als ik de vraag anders zou formuleren, in welke verhaal zou jij jezelf het liefst plaatsen om mee te maken? Wauw, dat is een goede vraag. Er worden best wel wat grote persoonlijke lessen geleerd tijdens de show. Ik zou dan gaan voor episode 3, welke jij nog niet gezien hebt. Maar ik kan verklappen dat dit een liefdes verhaal is
In welke mate was je zelf aanwezig bij het filmen en dus het realiseren van jouw visie? Ik was aanwezig bij elke shoot en was erg betrokken alle producties. Dat wil absoluut niet zeggen dat ik alles gedaan heb. Ik had zeer goede regisseurs waar ik mee werkte en ook de crew leverde uitzonderlijk werk af. Ik was er vooral om er voor te zorgen dat we allemaal dezelfde visie uitdroegen.
Heb je ook veranderingen moeten doen aan je verhalen tijdens de opnames? Hier kan ik op verschillende manieren op antwoorden. Tijdens het filmen kom je er soms achter dat sommige dingen niet te filmen zijn op de dagen dat je moet filmen en dan moet je creatief zijn door bepaalde scenes te combineren of volledig te verwijderen. Verder ben ik een schrijver die niet houdt van veel dialoog. Er zijn ook zeker voorbeelden dat wanneer we scenes doornemen dat we tot de conclusie kwamen dat stukken tekst gewoon overbodig waren en dat de boodschap of de emotie naar voren komt in de ogen of de lichaamstaal van de acteur. in dat soort gevallen is het zonde als je als filmmaker teveel wilt uitleggen.
Het gebrek aan dialoog was een van de belangrijkste dingen die mij opviel na het zien van de afleveringen. Normaal zie je vooral bij science fiction verhalen met een wetenschappelijke inslag dat er veel wordt uitgelegd iets wat ondanks de aanwezigheid van een wetenschappelijk centrum in deze serie eigenlijk niet gebeurd. Ik ben van nature zelf meer visueel ingesteld dan dat ik met geluid iets door wil krijgen. Ik wilde dan ook iets creëren waarbij je zelfs zonder geluid door zou hebben wat er aan de hand zou zijn.
Als ik kijk naar jouw verleden als schrijver heb je op The Killing na vooral over science fiction en bovennatuurlijke thema’s geschreven. Wat maakt het dat je vooral in deze genre’s schrijft? Ik ben zelf een grote fan van het genre en ik houd van de visuele mogelijkheden die deze genre’s vaak bieden. Ik houd er tegelijk van om persoonlijke verhalen te vertellen.Het interessante is dat het publiek de emotionele momenten vaak sneller accepteert., waar ze bij een gewone drama dit soort emoties eerder zou afwijzen. Omdat het vaak een ver van je bed show is lijkt het veiliger om in deze emoties mee te gaan. Ik vind dat heel interessant en daarom gebruik ik die genre’s vaak als basis om verhalen te vertellen. Het leuke is dat de Twilight Zone zo ook ontstaan is. Veel van de verhalen werden als niet interessant beschouwd totdat men er een science fiction sausje over goot.
Interview Tim Mielants
Na een korte en gezellige introductie waarbij onze situatie zeer vergelijkbaar bleek, wij beide zaten noodgedwongen thuis met twee kinderen welke niet naar school kunnen door de Corona crisis, kwam het interview op gang.
Om even te veriefieren Tim jij hebt aflevering 5 Control geregisseerd, toch? Ja, dat klopt
Control, hoe was het om zo’n aflevering te maken wat een verhaal betreft wat eigelink gebaseerd is op een kunstwerk? Nathaniel is natuurlijk de schrijver en hij spreekt ook niet echt over afleveringen maar over kleine films als eilandjes. Het zijn losse stukjes met een gemeenschappelijk thema. Daarbij heeft Nathaniel mooie verhalen geschreven welke stuk voor stuk op zichzelf staan en dat is mooi om te maken.
Het bijzondere van jouw aflevering is dat het zijdelings een vervolg is op een eerder verhaal. Klopt soms is er wel een lijntje wat doorloopt in andere afleveringen. Het grote verschil ligt wel in de thematiek welke heel anders is dan in het andere verhaal. In Mijn verhaal gaat het erg over hoe een man worstelt met het verlies van zijn zoon.
Dat klopt. Het eerste verhaal draait meer over identiteit terwijl jouw verhaal draait om controle. Dit komt zeer sterk terug in de persoon van de vader welke op geheel eigen wijze de controle probeert terug te krijgen op zijn leven en zijn gezin. Hoe kijk jij tegen dit onderwerp aan? Helemaal als je de huidige situatie van de wereld tegen het licht van dit onderwerp aanhoudt?Het is nu een heel ander tijdsbeeld dan wanneer ik het zelf geschoten heb. Als ik goed verwoord moet je het zien als een mannelijk voorbeeld waarbij de maatschappij bepaalde verwachtingen heeft. Hoe men omgaat met het verlies. Ik zag het vooral als een verlengde van de film Patrick die ik gedraaid had welke eenzelfde thema eigenlijk kende. Nathaniel kende ik van het gezamelijke werk aan The Legion en hij wist dat ik dus al bekend was met het thema en wist ook dat ik ervoor open stond om dit ook te doen binnen de science fiction wereld.
Bij de schrijver Nathaniel zie ik heel erg de hang naar science fiction en het bovennatuurlijke terug terwijl jij eigenlijk van alles en nog wat gedaan hebt. Heb jij niet die hang naar een bepaald genre? Wat ik altijd probeer te begrijpen zijn de mensen in het verhaal en het genre waarin het verhaal zich afspeelt maakt mij niet zoveel uit. Het is natuurlijk wel leuk om met bepaalde genres te spelen he, Boys with Toys met robots enzo. Ik zie dat echter meer als bekleding dan dat de motor van het verhaal is. Ik zou minder geneigd zijn iets te maken wanneer ik het verhaal, de personages en de wereld niet zou begrijpen of affiniteit mee zou hebben.
Het is mooi dat je het over bekleding hebt gezien jouw vorige film De Patrick was, welke ik toevallig net gezien heb, want daarin ontbrak het juist aan kleding. En juist die naaktheid bleek het kostuum voor de karakters in die film. Ik besefte namelijk namelijk toen ik je naam doorkreeg dat deze bekend voorkwam en toen ik je opzocht zag ik meteen waarom. Ik heb De Patrick toevallig afgelopen maand nog gezien en ik moet zeggen ik vond dat een hele mooie film met een vergelijkbaar thema als jouw bijdrage Control. Wat in beide verhalen opvalt is dat er weinig sprake is van dialoog. Hoe werkt dat voor jou? Allereerst dank je wel voor het compliment. Wat betreft het hebben van weinig dialoog, dat heb ik eigenlijk graag. De grote uitdaging is om hetzelfde te vertellen alleen dan zonder dialoog en ik denk dat dat nu de kracht van film is. Show don’t talk, first show then tell. en als tell niet nodig is dan houdt dat in dat wat je laat zien nog krachtiger is. We waren hiervoor heel erg aangetrokken door wat Andrei Tarkovsky deed in zijn films. en dat klinkt misschien een beetje als pretentieuze referenties mijn excuses daarvoor. Maar dat waren voor ons toch een beetje de superhelden en voorbeelden in film. Het is daarom dat we zijn werkwijze toch wat proberen te kopiëren en na te doen en het is aan de kijkers of we daarin geslaagd zijn.
Je gaf het net al aan dat je eerder met Nathaniel hebt gewerkt bij Legion, waarvoor jij ook afleveringen hebt geregisseerd. Hoe is het om nu weer met hem te werken en hoe is deze samenwerking tot stand gekomen? Ja, hij heeft mij gevraagd en ik kan zeggen dat het ondertussen meer dan een werkrelatie het is echt een vriendschap geworden. I kijk ook met veel plezier op terug want het is ook niet vanzelf sprekend dat je mensen tegenkomt waar je dezelfde visie mee deelt. Dat heb ik bij hem wel gevonden en ik hoop dat daar ook nog veel uit mag volgen.
Je hebt grotendeels al de overstap gemaakt naar Amerika, waarbij De Patrick een voorbeeld is dat je ook nog steeds in België werkt om een film te maken. Wat is voor jouw het grootste verschil en zie je jezelf volledig de overstap maken naar Amerika? Ik denk dat ik altijd de mensen opzoek die met mij willen werken en het is eigenlijk een beetje toevallig dat dit nu vooral aan de overkant van de oceaan gebeurd. Een film als De Patrick, en dat hoef ik denk ik niet uit te leggen, is wat dat betreft weer heel moeilijk te maken in Amerika. Ik probeer vooral, en ik weet niet hoe de wereld er straks uitziet na Covid-19, te doen wat ik leuk vind. Het is leuk om te zien wat er na Peaky Blinders allemaal op mijn pad is gekomen en er wordt op dit moment gewoon hele goede televisieshows gemaakt in Amerika. Het is voor mij dan ook fijn hier een klein onderdeel van te kunnen zijn.
De serie is natuurlijk gebaseerd op het werk van Simon Stalenhag. Was jij al eerder bekend met zijn werk?Ja, ik kende het wel. Ik moet wel zeggen ik was geen specialist ofzo, maar ik wist zijn naam. Ik had het boek al vaker in de hand gehad en ook via Internet en social media passeerde zijn naam al vaker. Ik was geen kenner maar was wel vertrouwd met zijn werk en vond het daarom wel extra mooi dat er ook nu echt wat mee gedaan werd. Wat mij betreft evenveel eer en glorie aan Nathaniel die mooie verhalen en personages in die wereld heeft geplaatst.
Zijn er ondanks de huidige situaties nog andere projecten waar je mee bezig bent, wat kunnen we nog meer van jou verwachten? Er is wel iets heel groots waar ik een aanbieding voor gekregen heb. Ik kan daar nog niets over kwijt omdat het helemaal nu allemaal nog onzeker is.
Op dit moment ben ik er ook iets minder mee bezig. Mijn vrouw zit ook in de zorg en daarbij zien we toch dat deze crisis heel zwaar weegt op de zwakkere in de maatschappij. Met mij en mijn gein is alles goed maar mijn hart ligt nu toch bij de zwakkere in de maatschappij.
Het is wat dat betreft ook een rare tijd waarbij ik net als jij met 2 kinderen thuis zit en het onzeker is wanneer het werk weer kan doorgaan, kinderen weer naar school kunnen en het dagelijks leven weer normaal wordt. Wat dat betreft sprak jou deel in Tales from The Loop mij wel heel erg aan omdat we tegenwoordig een stuk minder controle hebben op ons dagelijks leven dan we zouden willen.
Een vraag vanuit mij hoe denk jij dat een serie als Tales from the Loop ontvangen wordt, gaat het werken of zal deze als traag worden ervaren? Ik heb allereerst genoten van de serie, maar weet ook dat het niet iets is wat het grote publiek direct zal aanspreken. Aan de andere kant zorgt de huidige situatie er hopelijk wel voor dat men meer behoefte heeft aan menselijkheid. Een ondanks dat Tales from the Loop een science fiction serie is, is het vooral een serie over menselijke emoties. Daarom hoop ik en denk ik ook dat dit misschien wel de beste tijd is voor een serie als Tales from the Loop
Trailer
