Pascal vroeg aan mij (Joesjoes) of ik naar 1 van de volgende films zou willen gaan: The Great Wall (Matt Damon) of A Monster Calls. Aangezien ik even geen zin had in een Blockbuster (veel actie, veel computeranimaties en meestal een dun verhaal) ben ik voor de film van regisseur J.A. Bayona gegaan (o.a. bekend van El Orfanto) en daar heb ik zeker geen spijt van gehad!
Deze film gaat over een jonge man genaamd Conner (Lewis MacDougal) wiens gescheiden moeder (Felicity Jones o.a. bekend van Star Wars Rogue One, The Theory of Everything en Albatros welke minder bekend is maar zeker een mooie film en een echte aanrader!!!) aan terminale kanker lijdt. Ze wonen samen ergens in England dichtbij een kerkhof met een heel grootte boom (die heel belangrijk is voor het verhaal). Aangezien Conner niet kan omgaan met deze situatie laat hij fictie en werkelijkheid door elkaar heen lopen. Zo komt er een boommonster in voor (met de stem van Liam Neeson) die hem drie verhaaltjes gaat vertellen (nee het is geen Scrooge) met als tegenprestatie een verhaaltje van Connor zelf (spoiler Allert: en dat gaat hij ook doen). Aangezien het een terminale kanker is wordt zijn vader (Toby Kebbell o.a. bekend van Rock ’n Rolla) uit Amerika opgetrommeld en ook zijn strenge oma (Sigourney Weaver o.a. bekend van Aliens). Connor heeft geen zin om bij zijn strenge oma te wonen en hoopt dat hij bij zijn vader in Amerika mag verblijven.
De 3 verhaaltjes die de Boomreus verteld zijn voorzien van zeer mooie (waterverf) computeranimaties met een zeer belangrijke boodschap die allemaal te maken hebben met het proces dat Conner en zijn familie ondergaan. De verhaaltjes worden eerst niet door Connor begrepen maar in de loop van het verhaal wel. De hele film bestaat uit raakvlakken met fantasie en werkelijkheid. Door de hele film zitten symbolische verwijzingen welke uiteindelijk worden uitgelegd op het eind. Bij de finale wanneer alle stukjes bij elkaar komen zorgt dit voor een emotionele ontknoping waardoor je met een brok in je keel achterblijft en je een emotioneel wrak voelt. Het is dan voor mij een lange tijd geleden dat ik een film heb gezien die zoveel indruk op mij heeft gemaakt (en ik zie heel veel films). Deze film had ook veel raakvlakken met de klassieker Never Ending Story. De jong Lewis zet een hoofdrol neer die zeer natuurlijk overkomt in deze situatie met alle expressieve gedragingen (woede, verdriet, verlatingsangst etc.) daarbij. dit zorgt ervoor dat je nog meer gaat meeleven met zijn karakter welke toch het nodige te verduren krijgt.