Af en toe is het heerlijk een film pakken zonder er eigenlijk maar iets over te weten behalve een samenvatting. Angry Indian Godesses was zo’n film voor mij waarbij ik alleen wist dat het verhaal verteld over een groep vriendinnen welke bij elkaar komen en er de nodige Indiase issues aan de kaak gesteld werden.
Frieda roept haar vriendinnen bij elkaar want zij gaat trouwen. Frieda is een fotografe en net als bijna al haar vriendinnen zeer zelfstandig. Suranjana is een zakenvrouw, Madhurita een zangeres, Jo(ana) een aankomende actrice, Nargis een activiste alleen Pamela heeft er na school en een sportcarriere voor gekozen om te trouwen en een echte huisvrouw voor een vooraanstaande man te zijn. Wanneer de vrouwen bij elkaar komen in het huis van Frieda blijkt na verloop van tijd er veel verandert te zijn in ieder hun leven waar niet iedereen van op de hoogte is. De dames hebben echter stuk voor stuk een sterke eigen mening welke naar voren komt en hun band alleen sterker lijkt te maken.
Angry Indian Godesses lijkt in zijn opzet zogezegd een chickflick te zijn, maar laat je niet misleiden. Hoewel de film vooral een gezellig samenzijn van vriendinnen lijkt te zijn, wordt de positie van de vrouw in India sterk aan de kaak gesteld in deze film. Waar de vriendinnen stuk voor stuk over sterke persoonlijkheden lijken te bezitten lopen zij allemaal ook tegen de nodige weerstand op. Het is juist dit wat de film dat beetje extra geeft waardoor je ook echt over deze film gaat nadenken. Tuurlijk is bekend dat bijvoorbeeld groepsverkrachtingen, hoe verschrikkelijk ook, in India aan de orde van de dag zijn. Maar aan de andere kant is een van de meest gevreesde en aanbeden goden Kali, een vrouwelijke god notabene. Deze en andere tegenstellingen van de Indiase cultuur komen voorbij in deze bij vlagen zeer vermakelijke drama. De dames zijn uitstekend op elkaar ingespeeld en overtuigen van begin tot eind als vriendinnen die jarenlang lief en leed delen en stuk voor stuk te maken hebben gekregen met de vooroordelen en beperkingen welke in India nog steeds worden opgelegd aan vrouwen. Als vrouwelijke buddy film overtuigd Angry Indian Godesses doordat de vrouwen, sterker nog dan bijvoorbeeld Seks in the City, een echte band lijken te delen ondanks de onderlinge verschillen. Het verhaal heeft een goede balans tussen komedie en drama en weet aan het einde de kijker ook nog even goed te grazen te nemen. Denk Sex and the City alleen dan beter geacteerd, met een beter verhaal en meer urgentie dan heb je Angry Indian Godesses. Regisseur Pan Nalin wilde dat de Indiase vrouw eens goed werd vertegenwoordigd in een film en hij is daar wat mij betreft uitstekend in geslaagd waarbij hij muziek en prachtige locaties uitstekend weet te verweven in deze sterke buddy drama