Stel je zit een afgesloten kamer met een persoon uit de totaal geïsoleerde Braziliaanse stam Guarani en je wilt weten hoe hij leeft, wat die doet en wat hij wilt. Hoe zou je dit aanpakken? Zou je weten waar je moet beginnen en zou het je überhaupt lukken? Ik denk dat ik het niet zo kunnen. De film Arrival draait om dit concept alleen ‘next level’. Communiceren met ‘aliens’ die met 12 verschillende ‘2001 Space Odyssey’-achtige gevormde schelpen zijn geland op aarde.
In de USA willen ze proberen te communiceren met hen, daarom wordt hier een linguïst, Dr. Louise Banks, voor ingeschakeld – een karakter dat bijzonder goed gespeeld wordt door Amy Adams. Naast haar is ook Ian Donnelly, ook uitmuntend gespeeld Jeremy Renner, gerekruteerde door defensie voor wetenschappelijke/natuurkunde gedeelte. Samen hebben ze de opdracht om de vraag beantwoord te krijgen: ‘Waarom zijn jullie hier en wat willen jullie?’
Dit concept wordt nagenoeg perfect uitgewerkt door Denis Villeneuve, de regisseur van de film en een van mijn favoriete regisseurs van tegenwoordig. Het staat onder andere bekend als regisseur die voor niet-voor-de-hand-liggende perspectieven kiest. Wanneer bijvoorbeeld iemand iets belangrijks zegt, wordt degene in beeld gebracht die dit hoort in plaats van degene die het zegt. Of als er aangrijpend nieuws op televisie is, wordt degene die het ziet gefilmd en niet wat hij of zij ziet. Dit alles zorgt ervoor dat de film anders voelt dan andere films. Hierdoor kijk je vanuit een iets andere blik naar het onderwerp en dit wordt ook nog eens mooi in beeld gebracht.
Er wordt duidelijk de tijd genomen om waarde te geven aan het onderwerp en de situatie zonder dat het traag wordt. De film heeft namelijk een diepere achterliggende laag die verderop in de film naar voren komt en die je achteraf gezien altijd wel voelde, maar niet begreep. Dit gevoel was bij mij ook gebaseerd op de reputatie van Denis Villeneuve. Zijn films hebben eigenlijk altijd een diepere laag. Sicario en Prisoners gingen bijvoorbeeld over het verleggen van persoonlijke grenzen. Arrival duikt dieper in communicatie, maar ook in het onbekende en het “wij vs. zij” gevoel. Gezien het feit dat ik spoilen een heuse misdaad vind, kan ik hier niet dieper op in gaan. Vertrouw me erop dat de film dieper en interessanter is dan je verwacht op het eerste gezicht.
Enige ‘minpuntje’ was voor mij een detail op het verder boeiende einde van de film. Dit werd een heel klein beetje voorgekauwd, om zeker te zijn dat iedereen het begrijpt. Wat ik een logische keuze vind voor het massa publiek maar Villeneuve had ons vind ik hier wel iets meer credit mogen geven. Iets wat die bij Enemy bijvoorbeeld niet deed, dit zorgde er bij mij voor dat ik de film meerdere keren heb gezien en langer over nagedacht heb. Iets wat mijn voorkeur ook had gehad voor Arrival.
Denis Villeneuve you did it again! Met Arrival heeft die weer een meesterwerkje afgeleverd wat mij van begin tot eind heeft vermaakt en aan het denken heeft gezet. Ik zou hem nog een tweede keer moeten zien om hem te kunnen ‘indelen’ tussen andere meesterwerken. De shots waren prachtig in beeld gebracht met een perfect aansluitende soundtrack. Deze sound zorgde ervoor dat je werd meegezogen in de film en was een waar genot voor mijn oren. Alle aspecten van de film passen goed bij elkaar, het verhaal, de diepgang, de personages, het plot, de muziek, de shot keuze alles past in elkaar als een puzzel! Love it!