Wat een film zeg! Zo dat moest er even uit. Blockbusters waar het verhaal het voortouw heeft in plaats van de half naakte lichamen en explosies worden steeds zeldzamer (helaas). Gelukkig is Blade Runner 2049 er zo één. Niet dat de nodige explosies, special effects en mooie dames missen, helemaal niet. Maar net als hoe in een goede band de zang begeleid word door de muziek, begeleiden de special effects, muziek, dames en de explosies het verhaal en de acteurs die hem neerzetten.
Blade Runner 2049 is het vervolg op de gelijknamige film Blade Runner uit 1982 (niet meteen oud gaan voelen heh). Hoewel dit een vervolg is kan je hem ook als standalone film kijken. Zij laten in dit deel genoeg flashbacks zien om het verhaal goed te kunnen volgen. Wij mogen van geluk spreken dat Harrison Ford is begonnen aan reboots van zijn oude rollen, want zijn inbreng tilt de film naar een nog hoger plan. Zo krijgen we naast Blade Runner, over een aantal jaar ook een India Jones reboot te zien. Nee de Crystal Skull telt niet mee en zullen we ook niet meer over praten! Dus bedankt Harrison Ford we zijn je dankbaar.
Gezet in deze futuristische omgeving zien wij Ryan Gosling prachtig werk leveren als de rustige ‘K’. Een personage welke briljant stil en stoïcijns door de film beweegt, maar waar je als kijker toch vroeg in de film een goede band mee krijgt. Hierbij word hij geholpen door collega Ana de Armas voor wie ik NIETS dan bewondering heb na het zien van deze film. Ik kan mij voorstellen dat zij maandenlang alleen maar groen van het green screen heeft gezien en toch zo een krachtige prestatie weten te leveren. Menig film fan weet dat bij green screens je soms alleen acteert tegen een fictieve co-speler. Zo weet ik dat Ian McKellen bijna is gestopt midden in de shoot van The hobbit vanwege het alleen acteren met een green screen. Hoe Ryan en Ana het voor elkaar kregen om toch zoveel chemie over te brengen, TOP. Ook de andere dames zoals Robin Wright en niet te vergeten onze eigen Sylvia Hoeks weten sterke rollen neer te zetten welke zeker indruk zal achterlaten bij de kijkers.
Natuurlijk mogen wij Jared Leto niet vergeten, die als Niander Wallace een sterk staaltje god complex weet te leveren. En wie zou dat niet hebben wanneer je op je wenken wordt bediend door synthetische mensen die alles voor je over hebben.
Denis Villeneuve heeft met een leuk knipoog wat momenten overgenomen uit de originele titel maar dan in een nieuw jasje. Sommige momenten zijn harder te spotten dan andere, maar heb je recent de originele film gezien dan ga je al snel van “oh ja, ik ziet het”. Wat Villeneuve heel mooi over heeft weten te brengen zijn de flashbacks. Hier werd oud materiaal gebruikt maar dan ge re-vamped zodat het er een beetje uitziet op het grote scherm.
De futuristische wereld waarin dit alles zich afspeelt is schitterend gedaan, van de steden tot het platteland, van de gebouwen tot technologie die gebruikt wordt door de mensen in die wereld. Op een gegeven moment lijk je in een post apocalyptische wereld te komen maar net weer niet. Hier hebben ze echt goed over nagedacht, even als de muziek in de film.
3 uur lang gezeten en geen één verkeerde track gehoord. Geen moment verveeld en het was altijd vragen naar meer. Wat komt er nu? Wat krijgen we nu te zien? Niet alleen visueel maar ook in het verhaal. Blade Runner 2049 is een fantastische film en krijgt van mij daarom ook 3 thumbs up.