Sanne Vogel kwam vorig jaar met Hartenstraat, dat misschoot wat betreft het beeld van de 9 straatjes in Amsterdam. Het concept van een romantische komedie werkte echter uitstekend en Hartenstraat werd ook een redelijk succes in de bioscoop. Nu is Sanne Vogel terug met het romantische Brasserie Valentijn, waarbij ze nu een Brasserie als decor voor een romantische komedie rond Valentijnsdag laat zijn.
Valentijn (Georgina Verbaan) runt de Brasserie, die ze van haar vader heeft overgenomen en waar haar broer de keuken runt. Het is weer Valentijnsdag en het restaurant zal de gehele avond vol zitten. Valentijn wordt al snel overvallen door een gast wie een liefde uit het verleden blijkt te zijn en met een bijzonder voorstel komt waardoor Valentijn de gehele avond van haar stuk gebracht is. Tussendoor volgen we de belevenissen in de keuken en van de gasten in het restaurant waarbij romantische, tragikomische en humoristische situaties elkaar in rap tempo volgen. Zal iedereen deze Valentijnsavond happy doorkomen?
Sanne Vogel heeft duidelijk talent als het op het genre aankomt en om dit verhaal positief te eindigen begin ik met een paar kritiekpuntjes. Zo is er de setting waarbij ze net als bij Hartenstraat niet weet door te pakken, waardoor het geheel niet authentiek overkomt. Als Amsterdammer was dat mijn kritiek op Hartenstraat en als voormalige horecamedewerker is dat nu mijn kritiek op hoe de Brasserie in beeld is gebracht. Eerlijk is eerlijk het restaurant is veel te leeg voor zijn omvang om enigszins succesvol te zijn en zo zijn er nog wel een paar dingen maar daar zullen vooral mensen met een horeca oog over vallen. Aan de andere kant focust Sanne zich daarom meer op de personages en de wisselwerking tussen de personeelsleden welke wel weer goed werkt. Chemie is hetgeen wat erg belangrijk is in een film als deze en de chemie tussen verschillende personages is er wel degelijk. Georgina Verbaan is wat dat betreft weer het stralende middelpunt, die wordt verscheurd door twijfel om te kiezen tussen een oude liefde en haar familie. Hierbij overtuigd zowel de broer zus relatie met Roeland Fernhout en de klik met Egbert Jan Weber. Naast het hoofdverhaal heb je de kleine verhaaltjes aan tafel waarbij die van het stel Roos en Paul gespeeld door Lies Visschedijk en Mark Rietman misschien wel het meest opvalt en bij blijft. Lies Visschedijk bewijst wederom een van de opvallendste verschijningen te zijn met fantastische komische timing en een tragiek van een ongelukkige huisvrouw welke letterlijk van haar afdruipt. Het enige echte kritiek puntje wat ik heb op het verhaal is dat er te weinig met de dynamiek in de keuken gedaan is, terwijl er overduidelijk naar gehint wordt tijdens de film. Brasserie Valentijn is bovenal een romantische komedie waarbij Sanne Vogel weer laat zien een uitstekende oor te hebben voor muziek, want de soundtrack ondersteund het verhaal weer uitstekend net zoals dat bij Hartenstraat ook het geval was. Als Sanne Vogel zich bij de volgende film meer verdiept in de setting of zich daarbij laat helpen kan ze misschien wel de strijd aan met de betere Engelstalige romantische komedies iets wat nu ook had gekund daar de basis voor het verhaal al stond aangezien dit een remake is van het Belgische Brasserie Romantiek. Brasserie Valentijn is een leuke en romantische film van eigen bodem, ideaal voor een avondje uit met je geliefde of met vriendinnen.