Bridget Jones (Renée Zellweger) zit alleen haar 43ste verjaardag te vieren, wanneer ze besluit niet meer bij de pakken neer te gaan zitten. Ze stort zich op haar baan en besluit met een vriendin naar een muziekfestival te gaan. Daar loopt ze Jack (Patrick Dempsey) tegen het lijf. Na een avondje goed doorhalen beland ze bij hem in bed, maar weet niet hoe snel ze weg moet komen in de ochtend. Wanneer ze Mark (Colin Firth) voor de 2de keer in korte tijd tegen komt is de spanning goed voelbaar, en het duurt dan ook niet lang voordat ze met hem “herinneringen” ophaalt. Niet lang daarna komt Bridget erachter dat ze zwanger is, maar van wie??
Het is alweer even geleden dat Bridget Jones: The Edge of Reason uitgekomen was en ik moet zeggen dat ik dat een leuk vervolg vond. Niet zo leuk en scherp als het eerste deel, maar zeker geen slechte film. Wanneer er na 12 jaar een derde deel uitkomt vraag je je vaak af, waarom nu pas en kunnen de acteurs nog wel dat niveau, die scherpte en die humor nog wel evenaren.
Renée Zellweger kwam nog niet zo heel lang geleden in het nieuws omdat ze ineens gigantisch verandert was in haar uiterlijk en totaal niet meer leek op de actrice die iedereen kent. Ik hield dan ook extra mijn hart vast bij deze film. Want laten we wel wezen, Bridget Jones staat toch bekend om haar volle figuur. In deze film is Renée Zellweger de oude vertrouwde Bridget Jones. Haar gezicht is behoorlijk bijgetrokken en daardoor is zij weer echt Bridget Jones. Wel is ze een stuk slanker dan toen, maar dit wordt ook wel regelmatig aangehaald in de film, waardoor dit vergeven wordt. Haar klunzigheid is wederom on point en werkt na zoveel jaar nog steeds.
Colin Firth kruipt weer in zijn oude vertrouwde rol en nog steeds past het goed bij hem. Ik moet wel zeggen dat na het zien van Kingsmen het wel weer erg leuk is om hem dan weer zo extra stijf te zien. Het leuke is dat hij een echt stijve Brit uitstraalt en je het gevoel krijgt dat hij daar niet heel erg veel zijn best voor hoeft te doen. Waardoor hij hier heel natuurlijk over komt en helemaal in zijn rol op kan gaan.
Patrick Dempsey, de enige Amerikaan op de set en dat geeft deze film dan ook een leuke draai. Je merkt dan goed dat de twee landen echt ‘a different cup of tea’ zijn en hoe ze bepaalde zaken aanpakken. En dit zorgt regelmatig voor een goede lach. Hij valt ook totaal niet uit de toom bij alle Britten en hun “eigen” humor. De meeste vrouwen zullen meteen voor Patrick Dempsey kiezen, want laten we wel wezen het oog wilt ook wat. Maar naar mate de film vorderde kreeg ik toch ook wel genoeg sympathie voor Colin Firth zijn karakter. Waardoor je tot het einde het toch beide wel gunt. Van de bijrollen viel mij vooral Emma Thompson op als Bridget haar gyneacoloog met een zeer scherp gevoel voor humor.
Om terug te komen op het stukje waarmee ik begon, kan deze film de vorige films evenaren? Absoluut!!! Ik vond het echt een geweldige film en heb regelmatig goed in een deuk gelegen! De humor is ook in deze film weer goed aanwezig en past heel goed bij de sfeer die neergezet wordt. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik vooral, veel, in een deuk heb gelegen vanaf het moment dat de bevalling begon. Maar ook daarvoor is er genoeg te lachen en kijkt de film voor de rest heerlijk weg.
