De Transformers franchise is een van de grootste die er is dankzij de gigantische omzetten welke gegenereerd werden. Wat betreft de kritieken waren deze na het vermakelijke eerste deel niet bepaald mals maar het publiek ging er toch massaal naartoe op het laatste deel na. Met Transformers: The Last Knight leek ook het publiek genoeg te hebben gekregen van de steeds vreemdere verhaallijnen waarbij de Transformers steeds langer al op aarde aanwezig waren. Met Bumblebee zat Michael Bay eens een keer niet op de regiestoel, maar was er gekozen voor de wat onbekendere Travis Knight welke twee jaar geleden scoorde met het mooie Kubo en the Two Strings en daarvoor vooral naam maakte op animatie gebied bij Laika. De eerste kritieken waren zeer positief dus vol goede moet ging ik, na twee delen links te hebben laten liggen, er weer eens goed voor zitten.
Charlie is bijna 18 en kan niet wachten om het huis te verlaten. Onbegrepen door haar moeder, het gemis van haar overleden vader en het gebrek aan vrienden maken haar een loner. Het enige wat haar op de been houdt lijkt het klussen aan de oude auto van haar vader te zijn. Wanneer zij op een dag echter een oude kever ontdekt op de sloop van haar oom neemt ze deze mee. Deze Kever blijkt echter een robot te zijn. Charlie en Bumblebee, zoals ze de robot noemt, bouwen een vriendschap op. Bumblebee was echter op de vlucht om een basis te vinden voor zijn leider Optimus Prime. Wanneer zijn vijanden ontdekken dat hij op aarde zit moet Bumblebee vechten om zijn nieuwe vriendin te redden net als de rest van de aarde.
Nadat de franchise steeds meer te lijden had onder de mythologie waar geen touw meer aan vast te knopen was krijgen we nu een nieuw verhaal welke grotendeels deze opgebouwde mythologie van Transformers negeert en dat is echt een verademing. Daarbij is het verhaal verhuist naar de jaren ’80 waardoor er een lekker retro sfeertje ontstaat door de kleding, muziek en de bijna John Hughes achtige verhaal opbouw rondom hoofdpersoon Charlie. Vanaf de opening waarin we als kijker meegenomen worden in de strijd op Cybertron voelt het direct anders aan. Zellfs Optimus Prime, ook hij speelt een kleine rol in deze film, ziet er meer uit zoals we dat gewend waren uit de tekenfilms dus zonder zwaard maar met een handkanon waar je U tegen zegt. Eenmaal op aarde schakelt de film na een explosief begin een tandje terug en neemt regisseur Travis de tijd om het personage Charlie (een zoals eigenlijk altijd ontwapennende Hailee Steinfeld) te introduceren en de vriendschap welke opbloeit tussen Bumblebee en Charlie. Deze aanpak werkt uitstekend tezamen met de echte jaren ’80 vibe voelt de film bijna als een John Hughes film, en natuurlijk helpt het ook dat zijn klassieker The Breakfast Club daarbij regelmatig voorbij komt in de film. Natuurlijk draait de film in de hoofdzaak ook wederom de strijd tussen de Autobots en de Decepticons en de transformers zien er weer fantastisch uit waarbij de gevechten van een zeer hoog niveau zijn en een stuk overzichtelijker dan zijn voorgangers. Bumblebee mag dan kleiner van stuk zijn in de gevechten staat hij zijn mannetje en het helpt dat er van te voren een band is opgebouwd waardoor je als kijker meer meeleeft met een van de populairste Transformers. Het is ook mooi om te zien dat ze deze tranformer overduidelijke emoties hebben meegegeven wat hem geloofwaardig maakt als hoofdpersoon. Ik vond het ook een pluspunt dat op een paar stukjes na er geen afleiding was van Optimus en dit dus echt Bumblebee zijn film werd. De inmenging van de Decepticons zorgt uiteraard ook voor spanning wanneer zij samenwerken met het leger om Bumblebee te vinden. Hierbij komt John Cena als militair agent Burns kijken. Uiteraard speelt hij hier een geharde militair, maar toont wederom aan over komische timing te beschikken “you trust them eventhough they are called Decepticons?!?!?!?!?) Richting het einde worden wel wat vrijheden veroorloofd wat betreft logica en geniet Hailee Steinfeld haar John Hughes moment. Bumblebee is over het geheel de meest uitgebalanceerde Transformerfilm en biedt avontuur, humor en actie en een vleugje tiener romantiek. Travis krijgt hiermee voor elkaar wat Michael Bay al meerdere delen niet voor elkaar kreeg en dat is een transformer film maken die echt werkt als film en niet alleen voor CGI junkies. Bumblebee is daarmee zeker de beste uit de franchise geworden en zorgt daarmee voor een goede afsluiter of een opening naar nieuwe Transformer delen welke net als deze hopelijk niet zo onzinnig gaan worden.