Viggo Mortensen is een van die acteurs welke eigenlijk veel te weinig waardering in de vorm van awards heeft binnen gehaald voor het werk wat hij in de loop der jaren heeft afgeleverd. Deze ijzersterke acteur die vele talen meester is mag ook geprezen worden om zijn eigenzinnige keuzes voor films. Waar hij na de LOTR trilogie de rollen praktisch voor het uitkiezen had bleek hij vooral te kiezen voor creatief uitdagende rollen en wat dat betreft past Captain Fantastic perfect thuis in dat rijtje.
Ben is een alleenstaande vader welke zijn zes kinderen opvoedt in de wildernis weg van de bedrukkende invloeden van de kapitalistische maatschappij. Op een dag bereikt hem het bericht dat Leslie, zijn vrouw welke vanwege hevige depressies was opgenomen, zelfmoord heeft gepleegd. Na wat wikken en wegen besluiten hij en de kinderen toch richting de begravenis te gaan met alle risico’s van dien. Niet alleen heeft zijn schoonvader het niet zo op hem vanwege het besluit welke hij destijds heeft genomen om samen met Leslie de wildernis in te trekken om hun kinderen op te voeden, maar de kinderen worden nu ook blootgesteld aan de samenleving waar hij en zijn vrouw hun altijd van hebben afgeschermd.
Captain Fantastic is om te beginnen een mooie ingetogen film geworden en voor mij de tweede film in korte tijd welke de dood en het rouwen als belangrijke thema heeft (Demolition was de vorige). Viggo Mortensen is de spil van het verhaal als Ben die door het wegvallen van Leslie nu de volledige zorg voor de kinderen op zich moet nemen. Het blijft wat dat betreft een genot om hem aan het werk te zien met alle eigenschappen die hij Ben heeft meegegeven van het stijve tot het rebelse en het verzorgende karakter. Viggo weet goed hoe hij zijn personage net datgene mee moet geven waardoor je als kijker niets anders kan dan sympathie voor deze man op te brengen, ondanks je het misschien niet eens bent met zijn levenswijze. Het verhaal speelt sowieso leuk met de confrontatie van beide leefwerelden waarbij Ben zijn kinderen wel degelijk opvoedt met kennis van boeken en les geeft in verschillende schoolvakken. Aan de andere kant is er ook het gemis van bepaalde sociale contacten. De kinderen spelen sowieso hele mooie rollen waarbij George MacKay als oudste zoon Bo na Pride wederom een mooie rol toevoegt aan zijn C.V. Ook Nicholas Hamilton maakt indruk als Rellian, de middelste zoon, welke het meest de confrontatie met Ben opzoekt. Hoewel mooi gespeeld is het enige minpunt het verhaal, welke iets teveel de standaard volgt en weinig tot geen verrassingen heeft. Aan de andere kant gaf dit de cast de ruimte om te stralen want deze film draait echt om de personages en de band binnen het gezin. Captain America is een mooie en fijne film welke niet zozeer hoge ogen zal gooien bij awards maar waarbij de jonge cast zich uitstekend houd tegenover zwaargewicht Viggo Mortensen.