Het is al vaker in het nieuws en geweest en niet zo lang geleden heb ik samen met mijn vriendin een documentaire gezien waarbij een slachtoffer van een zoutzuur aanval gevolgd werd tijdens haar revalidatie. Het gegeven van een zoutzuur aanval is in Nederland (gelukkig) nog altijd een beetje ver van ons bed gebeuren, maar in Groot Brittanië een groot probleem waarbij met name jongere vrouwen uit wraak worden aangevallen en voor het leven verminkt worden. Dirty God is een film welke inspeelt op dit onderwerp en daarom alleen al als een Movie that Matters gezien kan worden.
Jade is een jonge moeder welke net uit het ziekenhuis ontslagen is nadat zij maandenlang heeft gerevalideert van een zoutzuur aanval door haar ex-vriend en vader van haar kind. Zij blijft met haar kindje bij haar moeder wonen, maar moet duidelijk aan de situatie wennen. Niet alleen haar voorkomen welke op zijn zachtst gezegd nu een stuk opvallender is, ook de eigen acceptatie speelt haar parten wanneer zij zich weer in het uitgaansleven stort. De relatie met haar dochter, moeder en beste vriendin komt steeds meer onder druk te staan terwijl Jade maar verder blijft afglijden in zelfmedelijden. Weet zij zich te herpakken of blijft zij verder afglijden?
Hoofdrolspeelster Vicky Knight had als uitdaging om de rol van Jade te vertolkingen en dat is toch echt een uitdaging. Niet alleen vergt de rol veel in verband met make-up en grime in haar geval speelde mee dat zij zelf ook leeft met de nodige littekens door brandwonden welke zij als kind heeft opgelopen. Misschien dat daarom bepaalde onzekerheden heel natuurlijk overkwamen in haar spel. Zij moest daarin ook ver gaan wat betreft het letterlijk en figuurlijk bloot geven. Wat de film en Vicky vooral willen laten zien is dat slachtoffers niet altijd als slachtoffer gezien willen worden maar gewoon als mens met dezelfde verlangens als een ieder ander. Wat dat betreft is de film zeer geslaagd te noemen. Wat betreft verhaal en opbouw had iets meer achtergrondverhaal op zijn plaats geweest. Door het uitblijven hiervan komt der moeder komt er zeer bekaaid van af, terwijl nergens een geschiedenis tussen de twee echt is toegelicht. Wat betreft de aanval zelf hebben de makers er na mijn mening goed aan gedaan om dat wat effect bejag achterwege te laten op de beschrijving van de hoofdrolspeelster na. Wat je ook een beetje afvraagt is wat kan een mens verdragen en wat is er nodig om iemand te laten inzien dat het anders kan. Dirty God zal zeker niet alle antwoorden bieden rondom dit onderwerp en het laat nog veel open over het hoe en waarom. Wat het wel doet is een verhaal vertellen over hoe een slachtoffer er in zit en dat de revalidatie nog lang niet klaar is na het verlaten van een ziekenhuis. Want wat er in het hoofd afspeelt heeft misschien wel veel grotere littekens achter gelaten dan men aan de buitenkant kan zien. Dirty God is na Movies that Matter vanaf 25 april in filmhuizen te zien in Nederland