Afgelopen Imagine Film Festival was El Bar een van de laatste films die ik heb gezien en hoe toepasselijk het is dit jaar de afsluitfilm van het Amsterdam Spanish Film Festival. Nadat ik twee jaar geleden al genoten had van het uitzinnige Witching & Bitching van Alex de la Iglesias was ik uiteraard zeer benieuwd naar zijn nieuwste film.
Een groep mensen zit nietsvermoedend in een bar wanneer een van de klanten het etablissement verlaat en neergeschoten wordt voor de deur. Paniek maakt zich meester van de andere klanten, de eigenaar en haar werkneemster. De straat en het plein blijven vervolgens leeg en dan rijst de vraag waarom? Waar in eerste instantie de reden buiten wordt gezocht keren de aanwezige hun pijlen al snel op elkaar. Is iedereen wel die hij of zij zegt dat ze zijn? Heeft de mysterieuze man op het toilet er iets mee te maken? Of is er toch iets anders aan de hand?
El Bar begint heel licht van toon. De nadruk ligt in het begin op de humor en de dialogen zijn lekker vlot en scherp. Het helpt hierbij dat de ervaren cast met de oudere Terele Pávez, welke al in veel films van Alex schittert, voorop alles op een natuurlijke en vlotte manier weet te brengen. De karakters zijn enerzijds redelijk cliché van de verwarde zwerver, de harde zakenman, de alles wantrouwende ex agent en ga zo maar door. De cast weet echter van elk karakter wat te maken en iedereen krijgt ook zijn moment om iets toe te voegen aan zijn of haar rol. Na de introductie wordt je als kijker in een achtbaan van emoties mee genomen. De humor blijft, maar wordt vergezeld door het mysterie en de spanning neemt naarmate het verhaal vordert alleen maar toe. Alex weet de toon van de film echter redelijk licht te houden en de humor blijft aanwezig. Het mysterie van het waarom zorgt ervoor dat je als kijker ook de wildste ideeën krijgt over de betekenis van alles wat er aan de hand is. Zelfs als duidelijk wordt wat er aan de hand is weet Alex spanning en humor hand in hand te laten gaan, hoewel de humor wel steeds wranger wordt. Ondanks dat de film zich grotendeels op één locatie afspeelt laat Alex het overkomen of er veel ruimte is waarin de acteurs zich voortbewegen en het hoge tempo welke eigenlijk de hele film aanhoudt zorgt ervoor dat El Bar bijna als een achtbaan aanvoelt voor zowel de karakters als de kijkers. Hierdoor zullen de gaten in het script je minder opvallen/storen. Ik zeg dan ook laat je meenemen in deze ruim 1,5 uur durende achtbaanrit vol vlotte dialogen, humor, romantiek, drama, mysterie en spanning.