Het is de voorpremière van een nieuwe BBC documentaire van de Oceans reeks: Oceans, Our Blue Planet. Dit keer geen première in een theaterzaal zoals men gewend is, maar in het Omniversum in Den Haag. Dit is een van de zogenoemde koepeltheaters waarbij het scherm niet een plat stuk doek is, maar een rond scherm die 180 graden van het veld bedekt.
Voor de film begint was er de mogelijkheid om een klein hapje en drankje te nuttigen. Er heerst een relaxte ambiance waarbij er veel verwachting wordt geuit over de documentaire. Hoe zal het deze keer zijn? Zullen zij iets vernieuwends kunnen brengen? Dit zijn enkele vragen die hopelijk beantwoord kunnen worden.
Naast het bezoek aan het Omniversum zelf, waren er ook bijzondere gasten uitgenodigd om de film te bekijken die ook werden voorgesteld. Ten eerste Nanja van den Broek, wereldrecordhoudster diepzeeduiken. Met één adem heeft Nanja een record bereikt van -130 m. De tweede gast was
Carolijn Brouwer. Zij heeft eind juni als eerste vrouw de Volvo Ocean’s Race gewonnen, een indrukwekkende race over de meest ruwe oceanen over de wereld. Als laatste vertelde de executive producer over de film en de achtergrond van deze documentaire. Het doel van de regisseurs is om bewust te
worden van de pracht van de oceanen en vooral hoe de mens deze stukken natuur vervuilt met plastic.
De film zelf was een mix van prachtige beelden van de meest rauwe vorm van de oceanen en de zachte en vredelievende beelden van de dieren die in deze oceanen gevestigd zijn. Ingesproken door Ruby van Tongeren worden wij meegenomen van de onderwaterwereld op -1000 meter tot aan de ijsrotsen waar de zeeleeuwen elk op hun rotsje liggen. De documentaire is 45 minuten lang, maar intens en precies lang genoeg voor een film in de Omniversum zaal. Het beeld bedekt namelijk alle muren en plafonds in een ronde vorm van 180 graden. Hierbij kun je letterlijk om de hoek kijken wat er gebeurd. Dit is een hele andere ervaring en zeker een positieve. De manier waarop de oceanen op je afkomen, je bijna een zeeschildpad kan vasthouden en je je hart wel even vasthoud als een groep dolfijnen letterlijk op je af komt springen, geeft een meer realistisch gevoel dan een 3D bril.
Hoewel de natuur weer eens prachtig vastgelegd is door de BBC, welke meer dan 60 jaar aan materiaal heeft, zie ik naast enkele vernieuwende scenes geen verandering. De grotere veranderingen ziet men in de camera die is gebruikt om zowel onder de waterspiegel als er boven te filmen. Zo krijg je een goed contrast van de blauwe oceaan onder het beeld terwijl erboven de spierwitte ijsrotsen met de zeeleeuwen wordt vastgelegd. Niet alleen de beelden zijn verbeterd, ook de mate van onderzoek en het geluid is meegenomen in deze documentaire. Het feit dat vissen ook communiceren met elkaar en dat dit is vastgelegd met bijzondere onderwater opnameapparatuur is werkelijk geweldig om te zien en te horen. Deze informatie wordt door Ruby verteld in de film zodat alles begrijpelijk is voor zowel de jonge als oudere kijker.
Helaas komt het doel van deze film minder naar voren. Het vervuilen van de oceaan wordt niet meegenomen in de film en ook niet verteld door Ruby. Hier zou BBC meer nadruk op kunnen leggen in hun documentaire.
Het genieten van deze film zou minder zijn op een ‘normaal’ scherm, dus deze film in het Omniversum zien is zeker een aanrader. De informatie die op een simpele manier wordt verteld in de film is een ervaring voor de jonge en oude kijker. Het feit dat je letterlijk om de hoek, naar boven en
beneden overal het scherm ziet, is een spannende ervaring en brengt filmkijken naar een ander niveau. BBC weet weer een boeiende hoofdstuk toe te voegen aan hun enorme documentaire reeks. Op naar de volgende!