Er zijn al vaker films geweest over barre tochten welke vrijwillig of noodgedwongen ondernomen werden, maar met Everest zit er een cast en budget aan vast die de kijker echt moet meenemen naar het gevoel van het overleven op de bergen.
Everest verteld het verhaal van Rob Hall (Jason Clarke), die al een paar jaar succesvol tochten naar de top van de Mount Everest organiseert. Met zijn bedrijf gaat hij ook dit jaar (1996) weer en heeft daarbij een van de bekendste Wildlife schrijvers kunnen strikken om te schrijven over de tocht. De diverse groep mannen en vrouwen komen samen in Nepal om zich eerst een maand voor te bereiden, met als doel om 10 mei de top van de Mount Everest te bereiken. Het is echter een druk jaar, want er zijn meerdere expedities die allen tegelijk de top van de Mount Everest willen bereiken. Buiten Rob Hall en schrijver Jon Krakauer (Michael Kelly, bestaat de groep uit meerdere recreanten met een passie voor klimmen, waaronder een oude genaamd Doug Hansen (John Hawkes), die eerder een succesvolle beklimming aan zich voorbij moest laten gaan vanwege gezondheidsredenen. De top bereiken blijkt echter niet de enige uitdaging voor deze groep.
Everest is ambitieus in zijn opzet, maar respecteert ook de stof die het behandeld daar het natuurlijk ook op waargebeurde feiten gebaseerd is. Hierin ligt ook meteen de valkuil van Everest, want alle personages komen aan bod en dit zijn er echter teveel om een echte binding mee op te bouwen als kijker. Daarbij ontbreekt het verschil tussen echte sympathieke figuren versus de klootzakken. Wat verder ook direct opviel was het beperkte aandeel van de Sherpa’s in het verhaal, welke sinds jaar en dag toch cruciaal zijn geweest voor de beklimmingen van de Mount Everest. Dit is een typisch geval van dat er veel te vertellen is en er ook een poging wordt gedaan dit te doen, echter schiet hierdoor de dramatische impact tekort. Een ander probleem is natuurlijk dat de makers bij het verhaal hebben moeten uitgaan van getuigen verklaringen en in sommige gevallen zelfs hebben moeten improviseren hoe iets gebeurd kon zijn. Waarschijnlijk dat daarom de focus tijdens de film op een gegeven moment bij het basiskamp ligt, waar men de veilige thuiskomst van iedereen probeert te coördineren. Helaas komen door dit alles de verschillende gebeurtenissen niet altijd even logisch over. En zoals Sherpa Ang Dorjee, zelf destijds aanwezig bij deze tocht en nu bij de première, zegt ‘het blijft een film’. Maar is de film dan ook teleurstellend? Nee, de film en de cast maken wel degelijk indruk. De gehele cast laat een sterke indruk achter, alsof zij alle ontberingen daadwerkelijk hebben moeten ondergaan. Ondanks dat niet alle rollen evenveel en goed aan bod kwamen kon iedereen wel duidelijk zijn ei erin kwijt en wisten ze geloofwaardig over te komen. Jason Clarke laat, als Rob Hall, ook zien dat hij met een brede en sterke cast als bindende factor en middelpunt te kunnen overtuigen. Het is daarom jammer dat de rest van de cast het moest doen met matig uitgewerkte rollen (misschien gesneuveld in de montage?). De opbouw van het verhaal is verder ook sterk, waarbij je als kijker wordt meegenomen in wat er allemaal bij komt kijken om de hoogste top te mogen bedwingen. Geluid en beeldenpracht komen het best tot hun recht in Imax, waarbij de grote dieptes en stormen hard en confronterend overkomen en kijkers mee zullen sleuren in de ontberingen van de expeditieleden. Dit maakt van Everest een indrukwekkende kijkervaring en zeker een aanrader voor filmliefhebbers