Nummer 13 op de lijst is hoe kan het ook anders een horrorfilm en wat voor een!! 2013 was het eerste jaar dat ik als schrijver aanwezig was op het Imagine Film Festival. Een bezoek aan The Night of Terror mocht uiteraard niet uitblijven nadat ik in 1999 deze nacht ook al eens bezocht. Tijdens deze nacht zou de remake van de klassieker Evil Dead vertoond worden en dit zorgde voor nogal wat verdeeldheid. Master of ceremonie en Mr Horror himself (en tevens de oprichter van deze nacht welke aan de grondslag lag van het festival) stelde de bezoekers gerust dat deze remake het origineel zeker eer aan zou doen. Het zei deze avond genoeg dat het kritische publiek op een gegeven moment toch wel heel stil werd.
Vier vrienden trekken met hun verslaafde vriendin Mia naar een blokhut in de bossen waar Mia en haar broer, David, vroeger ook kwamen. Eric, een van haar vrienden, vind een zeer oud boek waaruit hij teksten begint te vertalen. Wat hij echter niet weet is dat hij eeuwenoude duivelse krachten heeft doen ontwaken. Krachten welke al snel bezit nemen van de zwakke Mia. De vier vrienden denken eerst dat mia aan afkickverschijnselen leidt, maar komen al snel tot de ontdekking dat er iets veel gruwelijkers aan de hand is. David moet samen met Eric, Olivia en Natalie deze krachten zien te weerstaan en ondertussen proberen Mia te redden.
De film opent direct lekker hard waardoor de sfeer er destijds meteen goed inzat in de zaal. Hierna volgt rustig de verhaallijn van de afkickpoging van Mia waarbij de groep in de kelder van het huis het boek vindt. Zodra de onwetende vriend het boek begint te vertalen weet je als kijker genoeg en is het wachten tot de hel los barst. Waar in het origineel het vooral absurd overkwam en het geheel ook een komische lading kreeg (in ieder geval bij mij) valt er bij deze remake bijzonder weinig te lachen. Regisseur Fede Alvarez heeft er duidelijk voor gekozen om hier een serieuzere en hardere horrorfilm van te maken dan het origineel. Dit zorgt ook voor een zeer intense kijkervaring welke zeker niet geschikt is voor de zwakkere zielen onder ons. Wat de regisseur gelukkig niet vergeten is, is om het origineel eer aan te doen door een paar iconische momenten terug te laten komen, welke overigens zeer goed geplaatst zijn in de film (en destijds met zeer veel gejuich en applaus werden ontvangen in de zaal) Het helpt de film al behoorlijk dat de beoogde heldin Mia, een zeer overtuigende Jane Levy, op genoeg sympathie kan rekenen als anti-held. De overige vier beoogde slachtoffers onder wie haar broer kunnen wat minder op sympathie rekenen. Lou Taylor Pucci als Eric krijgt wat dat betreft het meest te verduren, maar aan de andere kant wie is er dan ook zo stom om zomaar een verborgen boek op te gaan lezen (tenzij je zeer stom natuurlijk niet geloofd in dit soort onzin) Dat vond ik ook het leuke aan de film. Als kijker besef je direct wat er aan de hand is, maar hoe zouden wij zelf reageren in zo’n situatie? Zouden we ook niet eerst denken dat iemand gewoon doordraait in plaats van bezetenheid? De film is behoorlijk hard en toont het meest bloederige geweld op grafische en realistische wijze, maar de regisseur vergeet gelukkig ook niet om de spanning op te bouwen. Hierbij vormt de climax wel de kers op de taart welke destijds met gejuich en applaus werd ontvangen. Nu 7 jaar later blijf ik gewoon zeer enthousiast over een van de meest harde mainstream hoorfilms ever en in mijn ogen een zeer geslaagde remake. Een remake welke anders is als het origineel, maar deze ook zeker eer aan doet op verschillende manieren. Een absolute must see voor horrorfans welke zeer bloederige en hard geweld kunnen verdragen. Op naar de volgende film welke een sequel is op een eerder Silverscreamaward winnaar
Funfact: Regisseur Fede Alvarez liet zijn cast waaronder Jane Levy daadwerkelijk zoveel mogelijk afzien om zo realistische vertolkingen te creëren. Met de opgraafscene lag zij bijvoorbeeld echt onder de grond en zo zijn er nog meer voorbeelden welke in de extra’s op de DVD naar voren komen.