From Dusk Till Dawn was de eerste film en Silverscreamaward winnaar welke ik daadwerkelijk in de bioscoop heb gezien, en wat een ervaring was dat!!! Ik was destijds uiteraard fan van Quentin Tarantino geworden door Reservoir Dogs en Pulp Fiction. Ook Robert Rodriguez was al in mijn filmhart gesloten dankzij Desperado waarin ook de zeer bevallige Selma Hayek een rol speelde (Ja, ik was destijds wel fan van haar verschijning en stiekem nog steeds wel) Ik ging ervan uit dat George Clooney in een misdaadfilm van zijn E.R. imago af wilde komen, wat kwam ik bedrogen uit (in de positieve zin wel te verstaan.
Richard en Seth Gecko zijn twee beroepscriminelen die op de vlucht zijn na een gewaagde ontsnapping en bankoverval. Zij komen in aanraking met het gezin van alleenstaande vader Jacob Fuller. Seth dwingt de vader ervoor te zorgen dat de broers over de grens kunnen komen zodat zij in Mexico in vrijheid van hun buit kunnen genieten. Wanneer het vijftal op de afgesproken plek wachten op de contactpersoon van de Gecko broers, blijkt de bar een zeer duister geheim te herbergen.
Ik zat er niet bij toen de film vertoond bij het Fantastische Film Festival, ik was destijds 15 en mocht nog niet naar zoiets als een Night of Terror. Naar de bioscoop was eigenlijk ook niet de bedoeling, maar in de jaren 90 werd er niet zo streng gelet op de leeftijdskeuring (of de verkoper zagen mij en een vriend aan voor 16+) Ik weet nog dat ik de film bij Belleveu Cinerama keek toen de pauze meer regel dan uitzondering was. De pauze bleek de perfecte manier om de film in tweeën te knippen. Het eerste deel is namelijk een harde misdaadroadmovie, terwijl we na de pauze eerst werden verrast met vrouwelijk schoon om vervolgens overrompeld te worden met bloeddorstige vampieren. Na de eerste schok was het vooral genieten geblazen en, dat is het nog steeds. George Clooney leeft zich met plezier uit als Seth Gecko en krijgt sterk tegenspel van de timide spelende Harvey Keitel als de voormalige priester Jacob. Wat ik destijds heel verrassend vond was dat Quentin Tarantino, welke niet bepaald overloopt van acteertalent, echt overtuigde als de psychopathische Richard. Des de vreemder was het dan ook dat hij voor deze rol werd genomineerd voor een Razzie. Het leuke aan de tweedeling in de film is dat het ook twee losse verhalen waren welke beide niet tot een volwaardige film kwamen waarna het idee kwam er 1 film van te maken. Dat dit een Robert Rodriguez film wordt al snel duidelijk door de stijl van filmen en uiteraard de cast met veel bekende gezichten uit bijvoorbeeld Desperado. Cheech Marin speelt zelfs 3 rollen in deze film, waarvan de vuilsprekende omroeper wel het meest memorabel is met zijn Pussy speech. Salma Hayek speelt een kleine maar memorabele rol als Santanico Pandamonium (het karakter waar een van de vervolg films om zou draaien) Haar dansscane had behoorlijk wat voeten in de aarde aangezien zij doodsbang was voor slangen. Zij is dan ook speciaal in therapie gegaan omdat regisseur Robert Rodriguez duidelijk had gemaakt dat ze alleen de rol kon krijgen als zij zelf de dans kon doen. De film zit zoals een goede actie horror film betaamt vol sterke oneliners en woordgrappen. Wanneer het allemaal zo grotesk en bloederig wordt als bij From Dusk till Dawn is een dikke knipoog wel nodig. Het is voor horrorliefhebbers dan ook prachtig om horrorlegende en make-up artiest Tom Savini in een hilarische bijrol te zien (inclusief briljant wapen) Wanneer je heel kritisch naar de film gaat kijken zal menig critici een hoop kunnen aanmerken op continuïteit. Maar een liefhebber als ik geef daar weinig om omdat het daar bij deze film ook niet om ging. Dit was puur popcorn vermaak en ik denk een zeer terechte winnaar van de silverscreamaward in 1996. Voor nu zeg ik ga als liefhebber deze klassieker alsjeblieft nog een keer opzetten want het blijft h=gewoon iedere keer genieten.
In 1997 was er een jaar geen editie waarna een jaar later het festival nieuw leven werd ingeblazen. Dit leapyear vul ik op met een film uit 1997 welke 1998 furore maakte namelijk Cube (Geen winnaar, maar daar kom ik later op terug)