Garfield is de meest iconische rode kater (sorry Dikkie Dik) die er is. 12 jaar geleden werd hij al vertaald naar het witte doek als geanimeerde kat in een live action omgeving met Bill Murray (Beau van Erven Dorens in het Nederlands) als stem. De film was geen succes onder critici maar wist goed genoeg op te brengen om een vervolg te verantwoorden. Nu is daar een volledige geanimeerde versie en doet Chris Pratt (Jim Bakkum in het Nederlands) de stem van Garfield krijgen we meer te weten over het verleden van onze favoriete luie sarcastische rode kater.
Garfield heeft het voor elkaar met Jon als baasje, nou ja baasje, en Odie als vriend/huisdier. Alleen die maandagen he, die blijven vreselijk. Garfield zijn verleden komt ineens opduiken wanneer hij en Odie ontvoerd worden en hij met zijn verloren gewaande vader een kraak moeten zetten. Garfield moet actief gaan worden en samen werken om een doel te bereiken. En het allerheftigste hij moet gaan springen!!!!! Zal Garfield veilig thuis komen en weer kunnen genieten van zijn lasagna’s?
In de Amerikaanse versie is er een sterrenstemmencast toegevoegd aan Garfield, maar ook in Nederland doen niet de minste namen mee in de stemmencast. Dit zal vooral bij de oudere bezoekers verwachtingen scheppen. En dan komen we direct bij het lastige, ik ben al jaren een groot fan van de strips en heb dus een bepaald beeld bij Garfield. Waar de oude films van mindere kwaliteit waren voldeden Bill Murray en Beau van Erven Dorens aan het beeld qua stemwerk en was Garfield echt een vreselijke luie en egoistische kater. In deze film is Garfield een groot liefhebber van eten en gaat zijn eigenbelang altijd voor een ander, maar zonder al te veel dwang doet hij toch verdacht veel actieve dingen. Daarbij is hij niet half zo sarcastisch als in de strips. Voor wie meer op die Garfield zit te wachten zou ik deze film zeker niet aanraden. Is alles dan slecht aan deze film? Nee, zeker niet als je je verwachtingspatroon bijsteld. Als familiefilm met het gezin is de film zeker geslaagd en zal menig kind weglopen met het kleurrijke uiterlijk van de film en de vele avonturen waarin Garfield verzeild raakt met de meest kleurrijke bijfiguren. De animatie is namelijk wel degelijk geslaagd en kleurrijk en net als in de strips komen er een aantal bijzondere figuren voorbij, Daarnaast weet de film grappig en gevoelig te openen als we zien hoe Jon en Garfield ooit bij elkaar zijn gekomen. Kortom verwacht geen super luie, lompe, egoistische, lasagna etende sarcastische kat want dan zul je teleurgesteld worden. Als gezinsamusement is Garfield echter wel geslaagd en zal iedereen wel op zijn minst wel geamuseerd worden.
