Goosebumps, of in Nederland ook wel bekend als Kippenvel, is een populaire boekenreeks geschreven door R.L. Stine. Nu hebben we ook een film. Ook al is deze dan niet geschreven door Stine, toch komen er wel heel veel van zijn monsterlijke creaties in voor.
De film volgt het verhaal van Zach (Dylan Minette), een tiener die recent zijn vader is verloren en met zijn moeder naar een klein Amerikaans dorpje verhuist. Hij is de nieuweling op de middelbare school en heeft het er maar moeilijk mee. Dit alles verandert als hij zijn buurmeisje Hannah (Odeya Rush) ontmoet. Een mysterieus meisje met een wat chagrijnige en vreemde vader( Jack Black). Wanneer hij denkt dat Hannah in gevaar is, breekt hij bij haar huis in samen met zijn nieuwe beste vriend Champ (Ryan Lee) om haar te redden. Eenmaal binnen vinden ze allerlei Goosebumps manuscripten en wanneer er een wordt geopend staat ineens daar de verschrikkelijke sneeuwman voor hun neus. Zijn buurman blijkt R.L. Stine te zijn en alles wat hij schrijft komt tot leven wanneer zijn manuscripten worden geopend. Een van zijn meest beroemde creaties is de levende pop Slappy, deze weet ook uit zijn manuscript te ontsnappen en laat alle andere monster vrij. Nu moeten Stine en de drie kinderen alle monsters terug in de boeken zien te krijgen, voordat ze de stad vernietigen.
Dit alles klinkt natuurlijk best heftig. Monsters die vrij rondlopen in een stad met veel onschuldige burgers, maar het blijft een avonturenfilm voor kinderen. Net als de kippenvel boeken is de film spannend, maar niet eng genoeg om de kinderen voor de rest van hun kindertijd te traumatiseren. Mijn grootste zorg bij deze film lag vooral bij de hoeveelheid monsters die in de film zouden voorkomen. Vaak heb je met veel villains last van het zogeheten ‘’overkill’’. Dit zag je in films als Spiderman 3, waarbij er teveel slechteriken aanwezig waren. Goosebumps weet dit allemaal redelijk te balanceren. De personages verplaatsen zich van locatie naar locatie waar ze telkens weer tegenover een nieuw monster komen te staan. Alsof ze in een videogame van level naar level gaan. Goosebumps is een film die zowel werkt voor het jonge als het wat oudere publiek. Ook al is de humor af en toe wat simpel en kinderachtig, is het de nostalgie die het voor het oudere publiek leuk maakt. Zo las ik zelf vroeger veel van deze boeken en herkende ik in de film veel van de monsters die voorkwamen. Dit maakt de ervaring toch allemaal net iets leuker. Goosebumps is misschien niet de beste en leukste kinderfilm ervaring van het jaar, maar het slaagt zeker in wat het wil doen en dat is vermaken. De acteerprestaties zijn allemaal redelijk goed, vooral de wat jongere cast laten hun kunsten zien. Toch is het de eerste keer dat Jack Black echt over acteert. Uiteindelijk slaagt Goosebumps als film en snak je aan het eind naar meer monsteractie. Het is dan misschien ook niet verkeerd dat er een vervolg in de maak is.