Daniel Radcliffe maakt er, na het afronden van de Potter reeks, geen half werk van om van het tovenaarsleerling imago af te komen. Na o.a. Woman in Black en de romantische komedie What If keert Daniel nu terug naar het bovennatuurlijke met Horns naar het boek van Joe Hill
Het verhaal gaat over Ig Perrish (Daniel Radcliff), welke een gepassioneerde relatie heeft met Merrin Williams (Juno Temple). We worden meteen meegenomen naar het moment dat zij dood is en Ig door alles en iedereen in het dorp al schuldig verklaard is voor de moord. Ig lijkt er aan onderdoor te gaan tot het moment dat er iets vreemds gebeurd. Na een avondje verdriet wegdrinken en bij een vriendin in bed te belanden beginnen er hoorns te groeien uit zijn voorhoofd. Daarbij lijken de mensen hun onzedigste gedachtes aan hem op te biechten. Nu blijkt dat niemand kan liegen heeft Ig de ideale gave om de daadwerkelijke moordenaar te vinden en zo vrede met zichzelf te vinden. Maar naarmate hij zijn onderzoek vordert rijst de vraag zijn de hoorns nu een zegen of een vloek?
Horns is wat je noemt een mengelmoesje van genres (zwarte komedie, detective, horror romantische drama). Buiten dat het heel lastig is om daar een goede balans in te vinden, zal dit ook bij lange na niet iedereen aanspreken. De rolbezetting is sterk en Daniel Radcliffe staat absoluut zijn mannetje als de getergde Ig en hij weet, mede dankzij de betoverende Juno Temple, ook te overtuigen in de romantische scenes. De rits van bijrollen zorgen enerzijds voor de (verassende) wendingen en anderzijds voor de soms wrange komische noot (die wel scherper had gemogen). Helaas weet de regisseur niet continue de juiste sfeer vast te houden waardoor het geheel regelmatig onevenwichtig aanvoelt. Het is aan het verhaal en de cast te danken dat je als kijker de aandacht vast blijft houden en het verhaal naar de climax ziet gaan. De climax die wederom onevenwichtig aanvoelt, maar wel zorgt voor dat beetje horrorsausje waar je stiekem al de hele film op wacht zodra de hoorns hun intrede hebben gedaan. Het verhaal zelf heeft genoeg wendingen maar de oplettende kijker heeft al snel door waar het verhaal naar toe gaat. Nee, Alexander Aja is in het verleden beter in vorm geweest met o.a. High Tension en de remake van The Hills Have Eyes. Het jammere is dat Horns alles in huis had om een cult klassieker te worden en nu een leuke zwart komische detective horror film is gebleven, die mede dankzij een sterke hoofdrol van Daniel Radcliffe voor een leuk avondje zal zorgen maar welke ook even zo snel weer vergeten zal worden.
Extra’s: Deze zijn redelijk simpel met een behind the scene rapportage maar voor de liefhebber is dat soms al voldoende.