Het Imagine Film Festival gaat weer los vanaf de 25ste en ondanks dat ik er de eerste paar dagen niet live bij kan zijn (Familie leven gaat voor film passie tijdens Herfstvakantie) gaan we toch wat titels bespreken welke zowaar als tips kunnen dienen voor een ieder die wel wil gaan. Als eerste gaan voor de Canadese titel Humanist Vampire Seeking Consenting Suicidal Person, een titel welke een bijzondere film beloofd op te leveren.
Sasha is de jongste telg uit een vampieren gezin en ze heeft een klein probleem wat al speelt vanuit haar kindervampier tijd. Zij drinkt wel bloed om te overleven echter niet rechtstreeks uit de menselijke tap om het maar zo te zeggen. Zij voelt zich zeer bezwaard om een mensenleven te nemen, want hebben zij verkeerd gedaan?. Dit zeer tegen het zere been van een groot deel van haar familie welke er zeer duidelijk geen probleem mee heeft. Als uiteindelijk haar vader ook het probleem inziet moet er wat gebeuren. Sasha besluit het zelf ook over een andere boeg te gooien en gaat op zoek naar iemand met zelfmoord neigingen waardoor het minder zwaar wordt om een mensen leven te nemen om jezelf te voeden, toch?
Vampieren komen bijna net zo lang in films voor als dat films bestaan en toch weten creatieve filmmakers er elke keer toch weer een draai aan te geven waardoor filmliefhebbers verrast kunnen worden door deze mythische wezens. Zo ook met deze Humanist Vampire film waarbij we dankzij de vreemde openings scene direct komen bij het probleem wat hoofdpersoon Sasha dwarszit. Zij raakt betrokken bij haar ‘voedsel’ waardoor zij niet net als de andere leden van de familie over wil gaan op jagen. Het valt schrijfster en Regisseur Ariane Louis-Seize te prijzen dat ze hiervan geen klucht heeft gemaakt. Ze heeft er voor gekozen om er een coming of age verhaal van te maken zonder in tienerdrama clichés te verzanden en er een gezonde dosis van zwartgalige humor aan toe te voegen. Het helpt daarbij dat je als kijker direct met hoofdrolspeelster Sara Montpetit mee leeft en dat de chemie die ze deelt met Felix-Antoine Bénard, Paul met de zelfmoordwens, heel natuurlijk overkomt. Daarnaast gaat de maakster gelukkig niet al teveel zijwegen bewandelen waardoor deze film met zijn 90 minuten ook nog eens lekker wegkijkt en nergens gaat vervelen. Ik weet niet of deze film hele hoge ogen gaat gooien voor de publieksprijs tijdens het festival, maar ik zou alle bezoekers van het festival deze film aanraden omdat hij vermaakt en heerlijk wegkijkt en de moralistische boodschap wordt eigenlijk nergens door je strot geduwd.
