Tijdens de nieuwjaarsreceptie van de bioscoop exploitanten en filmdistributeurs worden er ieder jaar ook een tweetal films vertoond. Dit jaar was er de keuze uit Gekop Oranje en I,Tonya. Hoewel ik de Nederlandse film een warm hart toedraag kon ik niet anders dan kiezen voor I, Tonya welke wat mij betreft veel meer tot de verbeelding sprak. Dit heeft natuurlijk ook te maken dat deze film op waargebeurde feiten gebaseerd is over een van de grootste controverses in de sportwereld uit de jaren ’90.
Tonya Harding wordt al als jong meisje door haar moeder gepushed om het in het kunstschaatsen te maken. Ze heeft ook daadwerkelijk talent, maar haar afkomst zit haar toch in de weg. Vanuit een armer milieu is zij toch wat grover en minder aansprekend in haar uitstraling en doen en laten. Op jonge leeftijd wordt zij verliefd op Jeff Gillooly met wie zij een turbulente relatie onderhoud met een huwelijk tot gevolg. Uiteindleijk weet Tonya toch door te breken als kunstschaatser met een paar grote prijzen als resultaat. De Olympische spelen draaien echter uit op een grote teleurstelling. Teleurgesteld hangt zij der schaatsen aan de wilgen om niet lang daarna door haar oude coach benaderd te worden ivm een nieuwe spelen welke al over 2 jaar plaats zal vinden. Tonya gaat keihard trainen en legt het weer aan met Jeff nadat zij voor de laatste Olympische spelen gebroken hadden. Richting de spelen zorgen een aantal incidenten met als hoogtepunt het blesseren van kunstschaatser en concurrent Nancy Kerrigan als hoogtepunt ervoor dat Tonya der carrière altijd als besmeurd bekend zal staan.
Biopics of films gebaseerd op waargebeurde feiten kunnen op twee manieren verteld worden. Bij een bizar verhaal als deze werkt het misschien wel het beste om er een dikke knipoog aan mee te geven zoals dat nu ook gedaan is. Craig Gillespie had in het verleden al laten zien een veelzijdige regisseur te zijn met titels als Mr. Woodcock, The Finest Hours en natuurlijk Lars and the Real Girl. Ook in I, Tonya weet hij als regisseur de juiste toon te raken. Hij heeft ervoor gekozen om de hoofdpersonen ook zelf de gebeurtenissen van commentaar te voorzien wanneer zij de vierde wand doorbreken, iets wat regelmatig voor hilarische momenten zorgt, Om hiermee weg te komen heb je natuurlijk ook een cast nodig welke in vorm moet zijn en het moet gezegd worden dat is de gehele cast met Margot Robbie voorop. Toegegeven qua uiterlijk kunnen Margot Robbie en Sebastian Stan niet echt doorgaan voor de jongste versies, maar dat maken ze meer dan goed met hun on screen chemie. Van een gelukkig stel tot een stel wat elkaar, naar het schijnt, naar het leven stond. De twee weten het te verkopen en met name Margot Robbie weet de aandacht hierin vast te houden. Het is ook bewonderswaardig in hoeverre Margot Robbie het kunstschaatsen zelf onder de knie heeft gekregen en hoe respectvol en confronterend de sport in beeld is gebracht. Allison Janney welke de rol van de grofgebekte moeder Lavorna Golden speelt is weer eens in absolute topvorm. Het sterke is dat ondanks alles wat zij doet regelrechte stereotype trailertrash is zij toch geen typetje geworden is in deze film. Het verhaal zelf zal de jongere generatie minder bekend in de oren klinken, maar iedereen die het begin van de 90’s bewust heeft meegemaakt en sport volgde moet wel iets van dit ongelooflijke verhaal hebben meegekregen. Hierdoor zal de basis misschien niet heel verrassend overkomen, maar zoals gezegd de uitvoering zorgt er eigenlijk voor dat je als kijker je nergens hoeft te vervelen. en wat misschien wel heel verrassend is, is dat de vreemdste dingen uit het verhaal nog verdomd dicht tegen de waarheid zit oftewel blijf zitten wanneer de aftiteling begint. Hoewel ik niet verwacht dat I, Tonya Oscar goud binnen gaat slepen behoort deze film wel tot een van de meeste vermakelijke van de genomineerde films. Ik zeg ga dat zien want naast de humor krijg je als kijker ook een klein portie geweld en uiteraard wat drama voorgeschoteld waarbij de regisseur dit geheel in balans weet te serveren.