Het heeft even mogen duren, mede dankzij Covid en wat fysieke tegenslag van de inmiddels 82 jarige Harrison Ford, maar eindelijk is daar het vijfde deel van de Indiana Jones reeks. Zou dit de afsluiting zijn die deze iconische held verdiend? Deel 4 werd destijds wisselend ontvangen en ik was niet bepaald een fan ondanks dat het geen slechte film was werkte het voor mijn gevoel niet helemaal en de introductie van Aliens (?!?!?!?!) deed menig wenkbrauw fronsen. Niet voor niets betuigde Spielberg later spijt dat hij zich over liet halen om deze twist erin te verwerken. Genoeg over het verleden, laten we kijken wat deel 5 ons biedt?
Het is 1969 en Indy werkt inmiddels jaren als professor op een universiteit waar hij wordt uitgezwaaid om met frisse tegenzin met pensioen te gaan. Dan komt een oude bekende terug in zijn leven in de vorm van Wombat Shaw. Wombat is zijn petekind en de dochter van een oude vriend met wie hij aan het einde van WWII een artefact van Archimedes uit handen van de Nazi Jürgen Voller weet te houden. Wombat zit echter nu ook achter dit ding aan en sleurt Indy mee in het avontuur als blijkt dat Voller jaren later nog altijd uit is op dit artefact welke het mogelijk moet maken om via scheuren in de tijd naar andere tijdsperken te reizen. Zoals gebruikelijk reist Indy weer over de wereld van avontuur naar avontuur, maar hoeveel kan deze oude Indy nog hebben?
De geruchten over dit deel gingen al ruim voor de premiére hier in het rond met alle kritiekpunten dat dit een zwak deel was welke geen eer zou doen aan Harrison Ford en zijn Indiana Jones karakter. Laten we voorop stellen dat dit deel inderdaad niet tot de beste indiana Jones films behoort. Daarvoor krijgt Harrison Ford te weinig hulp van een goed script en te weinig chemie met mede hoofdrolspeler Phoebe Waller-Bridge. Daarbij schuren de makers met met Teddy (Ethann Isidore) teveel tegen Short Round aan (het helpt ook niet dat die acteur nu helemaal in de picture staat met zijn Oscar winst voor Everything, Everywhere, All at Once). Het karakter van Helena ‘wombat’ Shaw is gewoonweg niet goed geschreven en ondanks dat zij haar stinkende best doet en er plezier in lijkt te hebben is dit wel een mispeer. De makers hadden wat dat betreft zich beter kunnen richten op een avontuur met louter oude bekende en bijvoorbeeld een volwassen Short Round introduceren die Indy meesleurt in een avontuur (wat meer herkenning had opgeleverd en een stuk logischer had geweest) Het de-agen van Harrison Ford in de flashback van 1944 zal niet te boek staan als het beste, maar aangezien ik de avond ervoor Raiders of the Last Ark had gezien is het zeker niet zo dramatisch als sommige zeggen (na mijn mening) Het jammere is dat deze film gewoon meer op CGI moest bouwen dan dat we graag anders hadden gezien. Aan de andere kant is het de 21ste eeuw en is het niet anders. Hoewel men voor sommige stukjes dit echt niet had hoeven te doen want voor de simpelste dingen werd soms overduidelijk met blue (of green)screens gewerkt. Is alles dan slecht? Nee, zeker niet. Het avontuur spat van het scherm, het tempo ligt hoog en Indy valt van de ene achtervolging in het andere. Zelfs met ruim 2,5 uur hoef je je als kijker niet te vervelen en dat deed ik ook niet. Ondanks het gebrek van chemie met Phoebe staat er wel weer een goeie schurk tegenover Harrison Ford in de vorm van Mads Mikkelsen (speelt die man ooit een slechte rol?) het is dan wel jammer dat zijn 2 handlangers gespeeld door Boyd Holbrook en de Nederlander Olivier Richters weinig toevoegen. Dat geld ook voor de rol van CIA agente Mason (gespeeld door Shaunette Renée Wilson) welke interessant had kunnen worden, maar dat helaas niet werd. Dat gold eigenlijk ook voor de te kleine rol van Antonio Banderas als Renaldo waardoor deze geen impact had op het geheel. Gelukkig hebben we ook nog gewoon good old Harrison Ford want ondanks dat het soms piept en kraakt bij deze oude man staat hij nog zijn mannetje. En dat is toch hoe we hem willen zien en niet achter een rollator. Respect voor de vele actierijke stukken die deze man zelf heeft gedaan op zijn leeftijd. Zelfs mijn zoon zat, tijdens de Harrison Ford onderbroekscene dat deze oude man niet overkomt als 80 jarige en dat is denk ik de grootste overwinning geweest met deze film want dat had ik pas echt zonde gevonden. Ja er valt genoeg aan te merken op het geheel, maar aan de andere kant heb ik mij 2,5 uur zeker niet verveelt. Mijn enige tip is heb niet al te hoge verwachtingen en dan komt het best goed.
