Een komedie met Mark Wahlberg dat was een aantal jaren geleden ondenkbaar. Ondertussen heeft hij zich steeds meer bewezen als veelzijdig acteur waarbij hij in komische rollen zich ook staande weet te houden net als in drama’s overigens. Instant Family leest in eerste instantie als een echte tranentrekker over een welgesteld stel dat kans arme kinderen in huis neemt, niet bepaald mijn ding maar gemixt met humor zou dit wel eens kunnen werken.
Pete en Ellie zijn succesvol in het opkopen van krotten, deze opknappen, om vervolgens te verkopen. Kinderen zijn er echter nooit van gekomen en daarbij twijfelt Pete niet of hij te oud is geworden hiervoor. Een andere optie is pleegouders worden en eventueel adopteren. Zo belanden Ellie en Pete in de wereld van pleegouders waarbij zij zeer gecharmeerd raken van de tiener Lizzy. Lizzie blijkt echter nog een broertje en zusje te hebben waardoor zij direct de zorg krijgen voor drie kinderen. Na een rustig begin blijkt Pete en Ellie toch wel wat op hun hals hebben gehaald met deze kinderen.
Hoe vaak gebeurd het niet dat mensen wanneer ze eenmaal gesetteld zijn ook aan kinderen beginnen gewoon omdat het hoort. Bij Ellie en Pete gaat het bijna net zo alleen besluiten zij voor pleegzorg te gaan. Dat dit niet zomaar gaat vind ik een van de sterkere punten van Instant Family. Je krijgt begeleiding en training en wanneer het zover is blijf je met mede-pleegouders in een praatgroep om ervaringen te delen. De begeleiders gespeeld door Oscarwinares Octavia Spencer en Tig Notaro zorgen voor humor, maar ook voor een eerlijk en duidelijk beeld over de wereld van pleegzorg. Het is ook mooi om zien hoe verschillende ouders, homo, gelovig en alleenstaand allen graag kinderen willen helpen hun motivatie (wat ook voor humor zorgt) en hun verhalen wanneer zij de kinderen hebben. Het verhaal draait natuurlijk om Ellie, Pete en de kinderen Lizzie, Juan en Lita. Mark Wahlberg en Rose Byrne klikken wat dat betreft uitstekend als nieuwe ouders die op zoek zijn naar hoe het best om te gaan met de nieuwe situatie. Ook de manier waarop zij met de kinderen omgaan is zeer herkenbaar voor ouders waarbij de eeuwige discussie van good parent bad parent leuk wordt uitgewerkt. Daarbij hebben de twee een leuke klik en spelen ze de ouderlijke situaties met alle onzekerheden overtuigend met genoeg gevoel voor drama maar ook met goede komische timing. De kinderen zijn enerzijds heel stereotype uitgewerkt, maar in een verhaal als deze werkt dat wel. Zo is daar de klungelige en onzekere Juan, Lita met een geheel eigen wil en uiteraard Lizzie welke als oudste duidelijk wat meer bagage mee heeft gekregen als de twee jongste. Dat de meest uitdagingen en problemen met Lizzy zouden zijn was natuurlijk te voorspellen, Maar de jonge Isabela Moner speelt de rol uitstekend waardoor je wel alle begrip krijgt voor hoe zij erin staat als tiener. Wat de makers goed voor elkaar hebben gekregen is een goede mix van drama en komedie te creëren waarbij de film nooit melodramatisch wordt, maar wel degelijk raakt en aan de andere kant genoeg humor en herkenbaarheid heeft zonder ergens te flauw te worden. Instant Family is een heerlijke feel good movie geworden en een aanrader voor jong(tieners) en oud(ers) waarbij de boodschap het belang van pleegouders nooit uit het oog wordt verloren maar ook niet te rooskleurig wordt afgeschilderd.