Regisseur Kornél Mundruczó wist een paar jaar geleden hoge ogen te gooien met White God (heb ik tot mijn schaamte nog altijd niet gezien) en met Jupiters Moon wist hij al hoge ogen te gooien op Cannes en het Sitges festival. Nu komt binnenkort Jupiters Moon hier uit dus ging ik er even goed voor zitten aangezien de trailer van Jupiters Moon mij direct wist te boeien.
Arian Dashni is een Syrische vluchteling welke gescheiden van zijn vader wordt neergeschoten wanneer hij vlucht voor de Hongaarse instanties. Zijn wonden hadden dodelijk moeten zijn, maar wanneer arts Gabor hem bezoekt gebeurt er iets wonderbaarlijks, Arian stijgt op van de grond en de wetten van de zwaartekracht lijkt te negeren. Gabor besluit Arian uit het vluchtelingen te smokkelen en betrekt hem bij ludieke zwendels. Arian komt zo in een andere wereld terecht, maar de instanties zijn hen ook op het spoor. Gabor en Arian zijn op elkaar aangewezen maar kunnen ze elkaar ook vertrouwen?
Jupiter’s Moon is een zeer bijzondere film te noemen. Het verhaal lijkt enerzijds om de vluchtelingen problematiek te draaien, dan weer om corruptie welke welig tiert in Hongarije, dan om de wonderlijke gave die zich bij Arian heeft geopenbaard. Deze verschillende verhaallijnen vond ik wonderwel nog aardig in elkaar overgaan. Daarbij zorgen de intense acteerprestaties ervoor dat je als kijker mee wordt gesleurd in alles wat er met de hoofdpersonen gebeurd. De impact van de politieke boodschap gezien het verhaal om de vluchtelingen en de corruptie blijft uiteindelijk redelijk beperkt. De wonderlijke gave van Arian en wat dit betekend krijgt een steeds grotere betekenis naarmate het verhaal zich voortzet. Zo krijgt deze politiek geladen film veel meer een symbolische lading. Dit zorgt ervoor dat je als kijker veel meer zelf een invulling moet geven aan de gebeurtenissen en na gaat denken wat zou jij doen wanneer je met zoiets wonderlijks geconfronteerd wordt zoals Gabor in de film. Het helpt de film dat de hoofdrolspelers een sterke chemie delen waardoor je met beide mannen meeleeft. Ondanks ik niet veel Hongaarse films gezien, Liza, The Fox-Fairy is volgens mij een van de enige maar wel een favoriet. zag ik toch twee bekende gezichten. White God zal ik zeker nog een keer gaan kijken, maar voor nu zeg ik vooral ga Jupiter’s Moon zien, want ook visueel zit de film ijzersterk in elkaar met lange takes en sterke camera werk zorgen de makers ervoor dat alles zeer intens beleefd wordt vanaf de eerste scene waarbij de vluchtingen proberen het land binnen te komen tot de laatste intense scene waar de film mee afsluit.