22 jaar(!!!) na het origineel en 14 jaar na deel 3 is daar dan eindelijk het langverwachte deel 4. Steven Spielberg produceert net als bij deel 3 en Colin Trevorrow regisseert. We gaan terug naar de oude setting van het park en dit keer geen wetenschappers in de hoofdrol. Nee, the hottest man in Hollywood, Chris Pratt, moet nu de stoere held neerzetten in een nieuw park met veel nieuwe dinosaurussen en iets nieuws wat uiteraard voor problemen gaat zorgen.
22 jaar na het drama van Jurassic Park is er nu een vol functioneel park genaamd Jurassic World uit de grond gestampt en deze draait op volle toeren. Gray (Ty Simkins) en Zach (Nick Robinson) mogen een paar dagen bij hun tante Claire (Bryce Dallas Howard) langs, die operationeel manager van het park is. Claire is echter zeer druk waardoor de jongens opgezadeld zijn met haar assistent. Ondertussen wil de directeur van Ingen, Masrani (Irffan Khan), dat Claire het verblijf van de nieuwe attractie Indominus Rex laat testen door de Velociraptor trainer Owen Grady (Chris Pratt). De Indominus Rex blijkt al snel slimmer dan verwacht en weet uit te breken. Stukje bij beetje trekt deze, naar het blijkt moordmachine, naar het bevolkte gedeelte van het park, waar ook de neefjes van Claire zich bevinden. Claire gaat er met Grady op uit om hun te redden, terwijl iedereen er zijn eigen agenda op nahoud, hoe de Indominus Rex te vangen/doden, groeit het gevaar voor alle bezoekers van het park met de minuut en is het maar de vraag hoeveel er levend van het eiland gaan komen.
Jurassic World gaat terug en verder waar deel 1 ophield. We keren terug op Isla Nublar waar nu een vol functioneel dinopark uit de grond is gestampt. Dit zorgt meteen voor een weemoedig gevoel en fans die het eerste deel kunnen dromen. We zien ook een paar elementen terugkeren, waaronder het instructie programma en de wetenschapper Dr Henry Wu (DB Wong) die verantwoordelijk was voor het tot leven wekken van de dinosaurussen. Ook een aantal locaties van het origineel komen terug. Aan het begin wordt meteen duidelijk gemaakt dat de film ook een dubbele boodschap heeft voor de mens, want waar het karakter Owen Grady (Chris Pratt) nog verzucht ‘waarom nieuwe dinosaurussen creëren de echte zijn toch al overweldigend van zichzelf’. Krijg je aan de andere kant te horen ‘het publiek wil meer, groter en gevaarlijker’ en eerlijk is eerlijk hetzelfde kunstje met dezelfde dinosaurussen uit deel 1 had voor vele toch een teleurstelling geweest. Hier houdt eigenlijk ook een beetje de kracht van het verhaal en zijn karakters op. Waar deel 1 qua verhaal en karakters niet hoogstaand was, haalde de acteurs daar nog het maximale uit hun rollen en karakters. In Jurassic World echter zijn alle karakters in feite bordkartonnen clichés in een verhaal wat weinig aan de verbeelding overlaat en op zich weinig verassend is. Het gaat dus weer om de invulling en helaas valt deze op een paar punten zeer tegen, Vincent D’Onofrio we zijn beter van je gewend!!!!!. Ook Bryce Dallas Howard kan in haar rol van Claire weinig imponeren, en waarom de gehele film hakken dragen (die op onverklaarbare wijze wel alles overleven). Gelukkig zijn daar nog de kinderen, toch? Jawel, hoewel in het begin de grote broer/kleine broer relatie heel cliché overkomt groeien ze geloofwaardig, naarmate de film vordert, naar elkaar toe. Chris Pratt functioneert als een soort Indiana Jones in Jurassic World en hij doet dit met genoeg bravoure, waardoor hij als held zich staande weet te houden tussen het dino geweld en nog enigszins als een soort geweten functioneert. Er zitten ook een paar gigantische gaten in het script, welke maar matig of niet worden uitgewerkt en dit is eigenlijk zeer jammer. Is de film dan een grote teleurstelling? Nee, absoluut niet, want waar het eigenlijk om gaat zijn de dinosaurussen en deze zien er weer adembenemend mooi uit, waarbij er ook weer een aantal nieuwe soorten worden geïntroduceerd. Het stukje magie waarbij je in deel 1 het eerste uur mee betoverd werd voordat het misgaat is nu niet nodig, want zoals eerder gezegd dinosaurussen kennen we nu wel en dus weet het gevaar in de vorm van de Indominus Rex snel los te breken, waardoor het tempo lekker hoog komt te liggen. Deze nieuwe dino heeft een paar leuke verassingen voor ons in petto en laat maar weer eens zien dat we niet teveel moeten klooien met genetische manipulatie. Buiten dit monster en andere dino’s komen ook de Velociraptors weer ruim aan bod en spelen die een sterk en verassende rol in het geheel. Het geluid (helemaal in Imax) is weer super en ook de muziekscore is heel sterk. Waarbij af en toe het oude Jurassic Park deuntje terugkeert, maar ook de nieuwe elementen weten zeer sterk de sfeer van de scenes ondersteunen. En de finale ‘WOW’ eentje om je vingers bij af te likken. Uiteraard zijn er ook weer genoeg openingen achtergebleven voor eventuele vervolgen alleen hopen dat ze dan wel met een beter script en uitgewerkte karakters op de proppen komen om een echte topper te maken.