Ricardo Darin behoort tot een van de meest gerespecteerde acteurs uit Argentinië, maar heeft ook buiten Argentinië en Spanje naam gemaakt in vele internationaal gelauwerde films. Ik heb hem dan ook wel regelmatig voorbij zien komen maar werd zo’n 5 jaar geleden gepakt door zijn sterke vertolking in Truman (Een absolute aanrader mocht je deze nog niet gezien hebben) Een film met hem in de hoofdrol is daarom wel direct een reden om toch even te gaan bekijken.
Het echtpaar Fermin en Lidia hebben een plan om de regio waarin zij wonen weer te laten floreren. Zij weten meerdere dorpsbewoners ervan te overtuigen ook te investeren in hun plan en vol goede moed zetten zij het geld vast op de bank om zo snel mogelijk een aanbetaling voor hun bedrijf te maken. Dan slaat het noodlot toe, de beruchte Corralito, al banktegoeden worden bevroren en banken vallen om en verdwijnen. Zo verdwijnt het geld van Lidia, Fermin en de dorpsbewoners. Een jaar na een noodlottig ongeluk krijgt Fermin van vrienden te horen dat de bankmanager welke er met n=hun geld ervandoor is gegaan dit mogelijk in een kluis heeft verstopt. Samen met de dorpsbewoners neemt Fermin het plan op om hun geld te gaan terughalen.
La Odisea had een serieus sociaal drama kunnen worden waarin benadeelde arbeiders terugvechten voor gerechtigheid, maar dat is het in dit geval gelukkig niet geworden. Met Ricardo Darin als Fermin voorop zien we een kleurrijk gezelschap samenkomen waarbij meteen duidelijk wordt dat wanneer zij het plan smeden om hun geld terug te stelen ze niet bepaald beroepscriminelen zijn. Echter door hun nuchtere kijk op dingen weten stukje bij beetje meer vorm te geven aan het plan. Dit zorgt voor veel humor en af en toe wat drama bij wat tegenslagen. De film blijft na het dramatische begin behoorlijk licht van toon zonder de eerdere gebeurtenissen te bagatelliseren. Dit laat vooral zien hoe veerkrachtig de dorpsbewoners zijn. Zonder al te diep op de verschillende karakters in te gaan weten de acteurs en de regisseurs iedereen wel menselijk te maken en dat geeft de film een hart. Daar draagt Ricardo Darin ook aan bij door niet elke scene op te eisen waarin hij speelt maar ook zijn collega acteurs te laten stralen. La Odisea is geen baanbrekende film welke nieuwe inzichten biedt, daarentegen is het wel een komische feelgood film waarbij de roof als een avontuur aanvoelt waar je als kijker deelgenoot van mag zijn. Een aanrader om lekker uit de lockdown sleur te komen en met een goed gevoel een bioscoopzaal te verlaten.
Ps loop niet meteen weg als de aftiteling begint want er komt nog een leuke scene waar je niet lang op hoeft te wachten.